يَمْحَقُ اللَّهُ الرِّبا وَ يُرْبِي الصَّدَقاتِ وَ اللَّهُ لا يُحِبُّ كُلَّ كَفَّارٍ أَثِيمٍ‌[1]؛

خداوند ربا را نابود مى‌كند و صدقات را فزونى مى‌بخشد و خداوند هر كافر گنه‌كار را دوست ندارد.

وَ مَثَلُ الَّذِينَ يُنْفِقُونَ أَمْوالَهُمُ ابْتِغاءَ مَرْضاتِ اللَّهِ وَ تَثْبِيتاً مِنْ أَنْفُسِهِمْ كَمَثَلِ جَنَّةٍ بِرَبْوَةٍ أَصابَها وابِلٌ فَآتَتْ أُكُلَها ضِعْفَيْنِ فَإِنْ لَمْ يُصِبْها وابِلٌ فَطَلٌّ وَ اللَّهُ بِما تَعْمَلُونَ بَصِيرٌ[2]؛

مَثَل كسانى كه اموال خود را براى رضاى خدا و استوارى خويشتن انفاق مى‌كنند مَثَل بهشتى است بر بالاى بلندى كه باران تند يا بارانكى بر آن ببارد پس ميوه دو برابر بدهد، و خداوند بر آنچه انجام مى‌دهند بيناست.

قُلْ إِنَّ رَبِّي يَبْسُطُ الرِّزْقَ لِمَنْ يَشاءُ مِنْ عِبادِهِ وَ يَقْدِرُ لَهُ وَ ما أَنْفَقْتُمْ مِنْ شَيْ‌ءٍ فَهُوَ يُخْلِفُهُ وَ هُوَ خَيْرُ الرَّازِقِينَ‌[3].

بگو پروردگار من روزى را براى آن كس از بندگانش كه بخواهد به اندازه فراخ و گشاده مى‌دارد و آنچه را انفاق كنيد جايگزين مى‌كند و او بهترين روزى دهندگان است.

و به سند صحيح از امام كاظم (ع) روايت است كه فرمود:

«إِنَّمَا وُضِعَتِ الزَّكَاةُ قُوتاً لِلْفُقَرَاءِ وَ تَوْفِيراً لِأَمْوَالِهِمْ»[4].

همانا زكات براى قوت فقرا و افزايش اموال آنان وضع شده است.

[1] . سوره بقره: 276.

[2] . همان: 265.

[3] . سوره سبأ: 39.

[4] . وسائل الشيعة، ج 9، باب وجوب الزكاة، ص 10، حديث 4.