صَلَّى‌اللَّهُ عَلَيه‌وَآلِه تبيين و تشريح مى‌شده، در دو سطح كاملا متفاوت «عمومى» و «ويژه» قرار داشته است. در اينجا به توضيح هر يك از دو بخش مى‌پردازيم.

1. سطح تعاليم عمومى‌

اين دسته از تعاليم، توسط رسول خدا صَلَّى‌اللَّهُ عَلَيه‌وَآلِه براى همه ياران و صحابه و نيز تمامى كسانى كه به اسلام مى‌گرويدند، عرضه مى‌شد و جنبه خصوصى نداشت. عمومى بودن اين مطالب به اين دليل بود كه در سطحى عرضه مى‌شد كه براى همگان قابل فهم و عمل بود. طبيعتاً اين مطالب- كه مى‌توان از آن به معلومات عمومى اسلام تعبير كرد- براى تربيت عموم و عمدتاً سطوح متوسط و پايين‌تر از متوسط افراد جامعه- از نظر مراتب معنوى- و به منظور رساندن آنان به حد متوسطى از كمال و ترقى معنوى ارائه مى‌شد. امّا اين دسته از تعاليم به جهت همين عموميت، نمى‌توانست تشنگى و نياز افراد برجسته و فوق العاده‌اى را كه استعداد آنان از سطح متوسط افراد جامعه، بالاتر بود اشباع كند. اينان به مطالبى بيش از آنچه براى عموم عرضه مى‌شد نياز داشتند و از فرصت‌هاى ويژه‌اى كه براى رسول خدا صَلَّى‌اللَّهُ عَلَيه‌وَآلِه دست مى‌داد استفاده مى‌كردند و نياز فوق عادى خويش را با استفاده از تعاليم و بيانات خصوصى آن حضرت صَلَّى‌اللَّهُ عَلَيه‌وَآلِه- در حد توان و گنجايش خويش- برطرف مى‌كردند.

2. سطح تعاليم ويژه‌

رسول خدا صَلَّى‌اللَّهُ عَلَيه‌وَآلِه دريايى بى‌كران از معرفت بود كه دست‌يابى به اعماق آن براى افراد عادى، بلكه فوق عادى نيز ميسور نبود. از روايات فراوانى كه در اين زمينه وارد شده است روشن مى‌شود تنها كسى كه توانست به ژرفاى‌