اين زندگانى، رهبرى كنم و زمام امور شما را به دست بگيرم و شما را از اطاعت مستكبران و مفسدان باز دارم.

بنابراين امامت بر اساس مفهوم قرآنى آن عبارت است از: رياست عامه در امور دنيا و دين، و يا چنان‌كه پيش از اين گفتيم امامت يعنى: رهبرى انسان در افعال اختيارى او به سوى كمال مقصود.

امامت و حقيقت توحيد

در قرآن كريم آيات بسيارى وجود دارد كه بر اختصاص اطاعت و ولايت به خداوند متعال دلالت مى‌كنند؛ خداوندى كه نه در حكومت، شريكى دارد و نه در امر و فرمان. بنابراين همان‌طور كه جايز نيست در عبادت شرك بورزيم و در كنار خدا، غير او را نيز عبادت كنيم، در اطاعت نيز نمى‌توانيم هم خدا را و هم غير او را اطاعت كنيم.

اگر اطاعت تنها از آن خداست، مى‌بايست خداوند، امامى در ميان خلق معين كند تا اطاعت از آن امام، اطاعت از خدا باشد. يعنى بايد امامى از طرف خدا باشد كه خدا، امر به اطاعت از او نمايد تا در نتيجه با اطاعت از آن امام، توحيد در اطاعت خداى سبحان نيز محقق گردد.

لذا حقيقت توحيد در «عبادت»، همان توحيد در «اطاعت» خدا است و راهى به توحيد در اطاعت نيست مگر به واسطه اطاعت از امامى كه از طرف خدا منصّوب شده است؛ امامى كه جز به آنچه رضاى خداى سبحان است امر و نهى نمى‌كند.