ابن مسعود نقل كرده‌اند كه گفت: در زمان رسول خدا (ص) [اين آيه را] اين‌گونه قرائت مى‌كرديم:

يا أَيُّهَا الرَّسُولُ بَلِّغْ ما أُنْزِلَ إِلَيْكَ مِنْ رَبِّكَ‌ أن عليا مولي المؤمنين- وَ إِنْ لَمْ تَفْعَلْ فَما بَلَّغْتَ رِسالَتَهُ وَ اللَّهُ يَعْصِمُكَ مِنَ النَّاسِ‌

اى پيامبر! آنچه از سوى پروردگارت بر تو نازل شده- كه على مولاى مؤمنين است را-، ابلاغ كن و اگر انجام ندهى پيام خدا را نرسانده‌اى. و خدا تو را از [آسيب و گزند] مردم نگه مى‌دارد[1].

حافظ ابوجعفر محمد بن جرير طبرى با اسناد خود در كتاب الولاية فى طريق حديث الغدير از زيد بن ارقم نقل مى‌كند: وقتى پيامبر (ص) در بازگشت از حجةالوداع، در غدير خم، هنگام ظهر و در هواى بسيار گرم، منزل كرد و دستور داد، چادرها را افراشتند و امر به نماز جماعت كرد، همگى جمع شديم و حضرت، خطبه بليغى خواند و سپس فرمود: «خداى تعالى بر من [اين آيه را] نازل كرده است: اى پيامبر! آنچه از سوى پروردگارت [درباره ولايت و رهبرى على بن أبى‌طالب اميرالمؤمنين (ع)] بر تو نازل شده، ابلاغ كن و اگر انجام ندهى پيام خدا را نرسانده‌اى. و خدا تو را از [آسيب و گزند] مردم نگه مى‌دارد. و جبرئيل از طرف پروردگارم به من امر كرده است كه در اين مكان بايستم و هر سفيد و سياهى را [از اين امر] آگاه‌

[1] . سوره مائده: 67.