گفتند: اى رسول خدا! اين نزديكانى كه دوست داشتن آنان بر ما واجب شده چه كسانى هستند؟ فرمود: على، فاطمه و دو پسرشان‌[1].

شايان ذكر است كه اجر مذكور در آيه، مثل اجرهايى كه مردم در مقابل خدمات به يكديگر مى‌دهند، نيست؛ بلكه اين اجر به معناى نتيجه و ثمره است؛ چه اينكه اجر كشاورزى كه كشت مى‌كند و باغبانى كه درخت مى‌كارد و آن را رشد مى‌دهد، همان ميوه و محصولى است كه از آن كشت به دست مى‌آورد؛ در واقع نتيجه مورد انتظار از هر كوشش و عملى، اجر واقعى انجام‌دهنده آن است. اجر مذكور در آيه، نيز به اين معناست، چنان‌كه معناى سبيل (راه) هم بر اين مفهوم دلالت مى‌كند. بنابراين مقصود از اجر رسالت در آيه «مودت»[2] اين است: مؤمنان، دعوت رسول خدا (ص) را مبنى بر پيمودن راه خدا و ثبات قدم در آن، كه فقط از رهگذر تبعيت و اطاعت از اهلبيت (عليهم السلام) حاصل خواهد شد، اجابت كنند تا تلاش‌هاى رسول خدا (ص) ثمر دهد و به نتيجه برسد و عدل، در سراسر زمين برپا شده و هدايت الهى انتشار يابد، و وعده‌هاى خداى متعال محقق گردد؛ آنجا كه فرمود:

وَعَدَ اللَّهُ الَّذِينَ آمَنُوا مِنْكُمْ وَ عَمِلُوا الصَّالِحاتِ لَيَسْتَخْلِفَنَّهُمْ فِي الْأَرْضِ‌

[1] . براى تفصيل بيشتر ر. ك: الغدير، ج 2، ص 306 و بعد از آن.

[2] . سوره شورى: 23.