پس آنان را به سبب پيمان شكستن‌شان لعنت كرديم‌[1].

وَ ضُرِبَتْ عَلَيْهِمُ الذِّلَّةُ وَ الْمَسْكَنَةُ وَ باؤُ بِغَضَبٍ مِنَ اللَّهِ‌

و [داغِ‌] خوارى و بيچارگى و نياز، بر آنان زده شد و گرفتار خشم خدايى شدند[2].

اين‌گونه شد كه امامت از فرزندان ابراهيم (ع) از نسل اسحاق (ع) گرفته شد و به پاكان آلابراهيم از نسل اسماعيل (ع) يعنى همان محمد و آلمحمدصلوات الله عليهم اجمعين منتقل گشت.

در آيه ديگرى از قرآن كريم نيز به اين مطلب اشاره شده است كه انتقال امامت الهى به فرزندان ابراهيم (ع) جز بر اساس استمرار شايستگى‌ها و صلاحيت‌هاى الهى در اين خاندان نبوده است، آنجا كه مى‌فرمايد:

إِنَّ أَوْلَى النَّاسِ بِإِبْراهِيمَ لَلَّذِينَ اتَّبَعُوهُ وَ هذَا النَّبِيُّ وَ الَّذِينَ آمَنُوا

سزاوارترين مردم به ابراهيم، آنها هستند كه از او پيروى كردند، و [در زمان و عصر او، به مكتب او وفادار بودند، همچنين‌] اين پيامبر و كسانى كه [به او] ايمان آورده‌اند [از همه سزاوارترند][3].

[1] . سوره مائده: 13.

[2] . سوره بقره: 61.

[3] . سوره آل عمران: 68.