خدايا پس ما را از كسانى قرار ده كه درخت‌هاى شوق بسوى تو در بوستان‌هاى سينه‌شان ريشه محكم كرده.

تا آنجا كه مى‌فرمايد:

«قَدْ كُشِفَ الْغِطاءُ عَنْ أَبْصارِهِمْ، وَانْجَلَتْ ظُلْمَةُ الرَّيْبِ عَنْ عَقائِدِهِمْ وَضَمائِرِهِمْ، وَانْتَفَتْ مُخالَجَةُ الشَّكِّ عَنْ قُلُوبِهِمْ وَسَرائِرِهِمْ».

پرده از پيش ديدگانشان برداشته شده و تاريكى شبهه و ترديد از صفحه عقايد و نهادشان زائل گشته و يكسره خلجان شك و ريب از دل‌ها و درونشان بيرون رفته.

تشكيك در حقايق دينى، بستن ديده دل به روى بينات و آيات الهى است، كه تكرار و تداوم آن منتهى به تحميل نابينائى بر ديده حق‌بين فطرت، و كوردلى مى‌گردد.

خداى متعال در اشاره‌اى به اين مطلب مى‌فرمايد:

سَأَصْرِفُ عَنْ آياتِيَ الَّذِينَ يَتَكَبَّرُونَ فِي الْأَرْضِ بِغَيْرِ الْحَقِّ وَ إِنْ يَرَوْا كُلَّ آيَةٍ لا يُؤْمِنُوا بِها وَ إِنْ يَرَوْا سَبِيلَ الرُّشْدِ لا يَتَّخِذُوهُ سَبِيلًا وَ إِنْ يَرَوْا سَبِيلَ الغَيِّ يَتَّخِذُوهُ سَبِيلًا ذلِكَ بِأَنَّهُمْ كَذَّبُوا بِآياتِنا وَ كانُوا عَنْها غافِلِينَ‌[1].

به زودى كسانى را كه در زمين به ناحق گردنفرازى مى‌كنند، از نشانه‌هاى خود روى‌گردان خواهم كرد و هر نشانه‌اى ببينند به آن ايمان نخواهند آورد؛ و اگر راه درست را ببينند آن را راه [خود] بر نمى‌گزينند و هرگاه راه باطل را ببينند برخواهند گزيد. اين از آن‌روست كه آنان نشانه‌هاى ما را دروغ برشمردند و از آن غافل بودند.

[1] . سوره اعراف: 146.