اسلام نیز، بر آن تأکید شده است. میزبان با هم‌سفره شدن محبت و احترام بیشتری نسبت به مهمان ابراز داشته و او را پیش از پیش رهین منّت خویش می‌سازد. این همراهی، موجب می‌شود تا مهمان با آسودگی و آرامش بیشتر و بدون شرمساری، غذای خویش را تناول کرده تا کاملاً سیر نشده، دست از طعام نکشد. علاوه بر این سر یک سفره نشستن، امکان بیشتری برای کاهش فاصله‌ها، گفت‌و‌گو، تعامل عاطفی، ابراز محبت و صمیمیت و تعمیق روابط فراهم می‌آورد.[1]

امام کاظم†: أَنَّ رَسُولَ اللَّهِˆ كَانَ إِذَا أَتَاهُ‌ الضَّيْفُ‌ أَكَلَ‌ مَعَهُ‌ وَلَمْ‌ يَرْفَعْ‌ يَدَهُ‌ مِنَ الْخِوَانِ حَتَّى يَرْفَعَ الضَّيْفُ يَدَهُ؛ «رسول خداˆ هرگاه برایش مهمان می‌آمد، غذایش را با او می‌خورد و دست از سفره نمی‌کشید تا آنکه مهمان، دست می‌کشید».[2]

امام صادق† نیز دراین‌باره می‌فرمایند: «هرگاه کسی به عنوان مهمان بر کسی وارد شد و میزبان با او هم غذا شود، شرمساری را از او می‌زداید و باعث می‌شود تا مهمان، کمتر احساس ناراحتی کند».[3]

رسول خداˆ: مَنْ‌ أَحَبَ‌ أَنْ‌ يُحِبَّهُ‌ اللَّهُ‌ وَرَسُولُهُ فَلْيَأْكُلْ مَعَ ضَيْفِه‌؛ «هر کس دوست دارد که خداوند و پیامبرش او را دوست بدارند، باید با مهمانش غذا بخورد».[4]

امام صادق† دلیل این امر را چنین بیان می‌کند: «هرگاه مهمان برای کسی بیاید و میزبان با او غذا بخورد، خجالت را از مهمان می‌زداید، و چنانچه با او نخورد، مهمان احساس راحتی نمی‌کند».[5]

نیز رسول خداˆ در حدیثی دیگر می‌فرمایند: وآکلی ضیفک فان الضیف یستحیی أن تاکل وحده؛ «با مهمانت هم‌غذا شو؛ چرا که میهمان حیا می‌کند تنها غذا خورد».[6]

[1]. مهمانی ومیزبانی در سبک زندگی اسلامی، ص97.

[2]. الکافی، ج6، ص286.

[3]. «عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ† قَالَ سَمِعْتُهُ يَقُولُ‌ إِنَ‌ الزَّائِرَ إِذَا زَارَ الْمَزُورَ فَأَكَلَ مَعَهُ أَلْقَى عَنْهُ الْحِشْمَةَ وَإِذَا يَأْكُلُ مَعَهُ يَنْقَبِضُ قَلِيلًا» (الکافی، ج6، ص286).

[4]. تنبیه الخواطر و نزهه النواظر (مجموعة ورام)، ج2، ص116.

[5]. عَنْ جَمِيلِ بْنِ دَرَّاجٍ عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ† قَالَ سَمِعْتُهُ يَقُولُ‌ «إِنَّ الزَّائِرَ إِذَا زَارَ الْمَزُورَ فَأَكَلَ مَعَهُ أَلْقَى عَنْهُ‌ الْحِشْمَةَ وَإِذَا يَأْكُلُ مَعَهُ يَنْقَبِضُ قَلِيلًا» (الکافی، ج6، ص286).

[6]. نهج الفصاحه، ح3177.