پاداش

امام سجاد(ع): «إِنِّی‌ لَأَسْتَحِی‌ مِنْ‌ رَبِّی‌ أَنْ أَرَى الْأَخَ مِنْ إِخْوَانِی فَأَسْأَلَ اللَّهَ لَهُ الْجَنَّةَ وَأَبْخَلَ عَلَیْهِ بِالدِّینَارِ وَالدِّرْهَمِ فَإِذَا كَانَ یَوْمُ الْقِیَامَةِ قِیلَ لِی لَوْ كَانَتِ الْجَنَّةُ لَكَ لَكُنْتَ بِهَا أَبْخَلَ وَأَبْخَلَ وَأَبْخَلَ؛ من از پروردگارم شرم می‌کنم که برادری از برادرانم را ببینم و از خداوند، برایش بهشت را مسئلت کنم وآنگاه، ‌در دینار و درهم، بر وی بخل بورزم؛ زیرا چون روز قیامت بر پا شود، ‌به من می گویند: «اگر بهشت، ‌از آنِ تو بود، بی‌گمان،‌ نسبت به آن بخیل‌تر و بخیل‌تر وبخیل‌تر بودی».[1]

[1]. مصادقه الاخوان، ‌ص169،‌ ح1؛ وسائل الشیعه، ج16، ح21853.