هدیه

امام حسن عسکری(ع): «وَاعْلَمْ أَن‌ لِلِاقْتِصَادِ مِقْدَاراً، فَإِنْ زَادَ عَلَیْهِ فَهُوَ بُخْلٌ‌؛ برایِ میانه‌روی مقداری است که اگر ازآن حد بگذرد بخل است».[1]

نقل است توانگری به واعظی خوش سخن، انگشتری طلا داد كه نگین نداشت و به واعظ التماس كرد كه برای من روی منبر دعا كن. واعظ برای او چنین دعا كرد: خدایا! او را در بهشت قصری بده كه سقف نداشته باشد. وقتی از منبر پایین آمد، توانگر جلو رفت و گفت: ای بزرگوار ! این چه نوع دعایی بود كه در حق من كردی؟ گفت: اگر انگشتر تو نگین داشت، قصر تو هم سقف داشت.[2]

دود دوزخ نبیند اِیچ[3] سَخی بوی جنت نیابد اِیچ بخیل[4]

[1]. نزهة الناظر و تنبیه الخاطر، ص144؛ ‌الدُرالنظیم، ص746؛ الدُره‌ الباهر، ص45.

[2]. لطایف الطوائف، ص73.

[3]. هیچ.

[4]. ناصر خسرو، شماره 138، بیت 33.