آخرين توصيه‌ها[1]

بسم اللَّه الرحمن الرحيم‌

ايّام شهادت امام صادق عليه السلام در حالى فرا مى‌رسد كه من در بستر بيمارى هستم؛ پس قلبم از اندوه پر شده و اشك‌هايم جارى است، از حزن بر مصايبى كه بر آن امام بزرگوار عليه السلام وارد شده است، از محاصره و دستگيرى آن حضرت عليه السلام از سوى عُمال منصور و بردن آن بزرگوار با پاى برهنه در حالى كه حضرت عمامه بر سر نداشت، همان‌طور كه جدِّ بزرگوارشان، اميرالمؤمنين عليه السلام وامام سجاد عليه السلام را نيز به آن حال دستگير كرده و به اجبار بردند، تا ترساندن عيالات آن حضرت و رعب و وحشتى كه بر اهل بيت حضرت عليه السلام مستولى شده بود (همان‌طور كه بر فرزندان امام حسين عليه السلام در كربلا مستولى بود) تا قطعه قطعه شدن قلب مبارك حضرت عليه السلام در اثر سم مُهلك، همان‌طور كه قلب جدِّ مظلومشان امام حسين عليه السلام با تيرها قطعه قطعه شده بود. پس از اعماق قلبم آرزو دارم كه در احياى مراسم عزادارى جهت اين فاجعه‌ى دردناك شريك باشم، و اين امر باعث شده تا برادران و فرزندان مؤمنم را مورد خطاب‌

[1]. در بستر بيمارى چند روز قبل از رحلت، در ايّام شهادت رئيس مذهب، حضرت امام جعفر صادق عليه السلام.