اجازه نمايند، عقد صحيح است، و بهتر آن است كه دوباره عقد را بخوانند.

مسأله 2384- پدر و جدّ پدرى مى‌توانند براى فرزند پسر يا دختر نابالغ يا ديوانه خود كه با حال ديوانگى بالغ شده است ازدواج كنند، و بعد از آنكه طفل بالغ شد، يا ديوانه عاقل گرديد، اگر ازدواجى كه براى او كرده‌اند مفسده‌اى نداشته، نمى‌تواند آن را بهم بزند، و اگر مفسده‌اى داشته، مى‌تواند آن را امضاء يا رد نمايد، ولى در صورتى كه دختر و پسر نابالغ را پدرانشان به يكديگر تزويج كنند چنانچه پس از بلوغشان اجازه نكنند، احتياط به طلاق ترك نشود.

مسأله 2385- دخترى كه به حدّ بلوغ رسيده و رشيده است يعنى مصلحت خود را تشخيص مى‌دهد، اگر بخواهد شوهر كند، چنانچه باكره باشد، بايد از پدر يا جدّ پدرى خود اجازه بگيرد، و اجازه مادر و برادر لازم نيست، و پدر نيز مى‌تواند با رعايت مصلحت دختر او را شوهر دهد.

مسأله 2386- اگر دختر باكره نباشد يا اينكه باكره باشد، ولى اجازه گرفتن از پدر و جدّ پدرى به جهت غائب بودن يا غير آن ممكن نباشد، و دختر حاجت به شوهر كردن داشته باشد اجازه پدر و جد لازم نيست.

مسأله 2387- اگر پدر يا جدّ پدرى براى پسر نابالغ خود زن بگيرد، پسر بايد بعد از بالغ شدن خرج آن زن را بدهد.

مسأله 2388- اگر پدر يا جدّ پدرى براى پسر نابالغ خود زن بگيرد، چنانچه پسر در موقع عقد مالى داشته، مديون مهر زن است، و اگر در موقع عقد مالى نداشته، پدر يا جدّ او بايد مهر زن را بدهد.

عيبهائى كه بواسطه آنها مى‌شود عقد را بهم زد

مسأله 2389- اگر مرد بعد از عقد بفهمد كه زن يكى از اين هفت عيب را دارد، مى‌تواند عقد را بهم بزند:

اول: ديوانگى.

دوم: مرض خوره.

سوم: مرض برص.