بالعكس اعتبار ندارد.

6- شك در نماز مستحبّى:

مسأله 1202- اگر در شماره ركعتهاى نماز مستحبّى شك كند، چنانچه طرف بيشتر شك نماز را باطل مى‌كند، بايد بنا را بر كمتر بگذارد، مثلا اگر در نافله صبح شك كند كه دو ركعت خوانده يا سه ركعت، بايد بنا بگذارد كه دو ركعت خوانده است، و اگر طرف بيشتر شك نماز را باطل نمى‌كند، مثلا شك كند كه دو ركعت خوانده يا يك ركعت، به هر طرف شك عمل كند، نمازش صحيح است.

مسأله 1203- كم شدن ركن نافله را باطل مى‌كند، ولى زياد شدن ركن آن را باطل نمى‌كند، پس اگر يكى از كارهاى نافله را فراموش كند و موقعى يادش بيايد كه مشغول ركن بعد از آن شده، بايد آن كار را انجام دهد و دوباره آن ركن را بجاآورد، مثلا اگر در بين ركوع يادش بيايد كه سوره حمد را نخوانده، بايد برگردد و حمد را بخواند و دوباره به ركوع رود.

مسأله 1204- اگر در يكى از كارهاى نافله شك كند، خواه ركن باشد يا غير ركن، چنانچه محل آن نگذشته، بايد بجاآورد، و اگر محل آن گذشته به شك خود اعتنا نكند.

مسأله 1205- اگر در نماز مستحبّى دو ركعتى گمانش به سه ركعت يا بيشتر برود، بايد اعتنا نكند و نمازش صحيح است. و اگر گمانش به دو ركعت يا كمتر برود، بايد به همان گمان عمل كند، مثلا اگر گمانش به يك ركعت مى‌رود بايد يك ركعت ديگر بخواند.

مسأله 1206- اگر در نماز نافله كارى كند كه براى آن در نماز واجب سجده سهو واجب مى‌شود، يا يك سجده يا تشهّد را فراموش نمايد، لازم نيست بعد از نماز سجده سهو يا قضاى سجده و تشهّد را بجاآورد.

مسأله 1207- اگر شك كند كه نماز مستحبّى را خوانده يا نه، چنانچه آن نماز مثل نماز جعفر طيّار وقت معيّن نداشته‌باشد، بنا بگذارد كه نخوانده است. و همچنين است اگر مثل نافله يوميّه وقت معيّن داشته باشد و پيش از گذشتن وقت شك كند كه آن را بجاآورده يا نه، ولى اگر بعد از گذشتن وقت شك كند كه خوانده است يا نه، به شك خود اعتنا نكند.