و اگر به سجده رفته اعتنا نكند.

مسأله 1196- كسى كه در نماز مخصوصى مثلا در نماز ظهر زياد شك مى‌كند اگر در نماز ديگر مثلا در نماز عصر شك كند، بايد به دستور شك رفتار نمايد.

مسأله 1197- كسى كه وقتى در جاى مخصوصى نماز مى‌خواند، زياد شك مى‌كند، اگر در غير آنجا نماز بخواند و شكى براى او پيش آيد، بايد به دستور شك عمل نمايد.

مسأله 1198- اگر انسان شك كند كه كثير الشك شده يا نه، بايد به دستور شك عمل نمايد. وكثير الشك تا وقتى يقين نكند كه به حال معمولى مردم برگشته، بايد به شك خود اعتنا نكند.

مسأله 1199- كسى كه زياد شك مى‌كند، اگر شك كند ركنى را بجاآورده يا نه، و اعتنا نكند بعد يادش بيايد كه آن را بجا نياورده، چنانچه مشغول ركن بعد نشده، بايد آن را بجاآورد، و اگر مشغول ركن بعد شده نمازش باطل است، مثلا اگر شك كند ركوع كرده يا نه و اعتنا نكند، چنانچه پيش از سجده دوم يادش بيايد كه ركوع نكرده است بايد ركوع كند، و اگر در سجده دوم يادش بيايد، نمازش باطل است.

مسأله 1200- كسى كه زياد شك مى‌كند، اگر شك كند چيزى را كه ركن نيست بجاآورده يا نه و اعتنا نكند و بعد يادش بيايد كه آن را بجانياورده، چنانچه از محل بجاآوردن آن نگذاشته، بايد آن را بجاآورد، و اگر از محل آن گذشته نمازش صحيح است، مثلا اگر شك كند كه حمد خوانده يا نه و اعتنا نكند، چنانچه در قنوت يادش بيايد كه حمد نخوانده، بايد بخواند، و اگر در ركوع يادش بيايد، نماز او صحيح است.

5- شك امام و مأموم:

مسأله 1201- اگر امام جماعت در شماره ركعتهاى نماز شك كند، مثلا شك كند كه سه ركعت خوانده يا چهار ركعت، چنانچه مأموم يقين يا گمان داشته باشد كه چهار ركعت خوانده و به امام بفهماند كه چهار ركعت خوانده است، امام بايد نماز را تمام كند و خواندن نماز احتياط لازم نيست. و نيز اگر امام يقين يا گمان داشته باشد كه چند ركعت خوانده است و مأموم در شماره ركعتهاى نماز شك كند، بايد به شك خود اعتنا نكند، و بلكه در افعال نماز نيز شك امام با حفظ مأموم به طور يقين و