مسأله 6- تا انسان يقين نكند كه فتواى مجتهد عوض شده است، مى‌تواند به آنچه در رساله نوشته شده عمل نمايد، اگر احتمال دهد كه فتواى او عوض شده جستجو لازم نيست، و همچنين است اگر احتمال دهد مجتهدى را كه از او تقليد مى‌كرده در حال حاضر شرايط تقليد را ندارد.

مسأله 7- اگر مجتهد اعلم در مسأله‌اى فتوى دهد، مقلّد آن مجتهد يعنى‌كسى‌كه از او تقليد مى‌كند نمى‌تواند در آن مسأله به فتواى مجتهد ديگر عمل كند ولى اگر فتوى ندهد و بفرمايد احتياط آن است كه فلان طور عمل شود مثلا بفرمايد احتياط آن است كه در ركعت اول و دوم نماز بعد از سوره حمد يك سوره تمام بخواند مقلّد بايد يا به اين احتياط كه احتياط واجبش مى‌گويند عمل كند ويا به فتواى مجتهد ديگرى كه تقليدش جايز است عمل نمايد، پس اگر او فقط سوره حمد را كافى بداند، مى‌تواند سوره را ترك كند، و همچنين است اگر مجتهد اعلم بفرمايد مسأله محل تأمل يا محل اشكال است.

مسأله 8- اگر مجتهد اعلم بعد از آنكه در مسأله‌اى فتوى داده يا پيش از آن احتياط كند، مثلا بفرمايد ظرف نجس را يك مرتبه در آب كر بشويند پاك مى‌شود، اگرچه احتياط آن است كه سه مرتبه بشويند، مقلد او مى‌تواند عمل به احتياط را ترك نمايد، و اين احتياط را احتياط مستحب مى‌نامند.

مسأله 9- اگر مجتهدى كه انسان از او تقليد مى‌كند از دنيا برود در صورتى كه فتواى او در نظر مقلّد بوده و فراموش نكرده باشد، حكم بعد از فوت او حكم زنده بودنش است، و اگر فتواى او را ياد نگرفته لازم است به مجتهد زنده رجوع كند، و بعيد نيست در صورتى كه فراموش كرده است باز بتواند به فتواى او عمل كند.

مسأله 10- اگر در مسأله‌اى فتواى مجتهدى را ياد گرفته، و بعد از مردن او در همان مسأله بر حسب وظيفه‌اش از مجتهد زنده تقليد نمايد، دوباره نمى‌تواند آن را مطابق فتواى مجتهدى كه از دنيا رفته است انجام دهد.

مسأله 11- مسائلى را كه انسان غالباً به آنها احتياج دارد واجب است ياد بگيرد.

مسأله 12- اگر براى انسان مسأله‌اى پيش آيد كه حكم آن را نمى‌داند لازم است كه احتياط كند و يا اينكه با شرائطى كه ذكر شد، تقليد نمايد، ولى چنانچه مخالفت غير اعلم با اعلم را اجمالا بداند و تأخير واقعه و احتياط ممكن نباشد و دستش به اعلم نرسد جايز است از غير اعلم تقليد نمايد.