[10] 564.مُنْدَحِقُ البَطْن: عظیم البطن بارزه، کأنه لعظمه مندله من بدنه یکاد یبین عنه - و أصل «اندحق» بمعنی انزلق.
[11] 565.الحاصِبُ: ریح شدیده تحمل التراب و الحصی، و الجمله دعاء علیهم بالهلاک.
[12] 566.الآثِر: الذی یأثر الحدیث، أی یرویه و یحکیه. و المراد: لا بقی منکم مخبر یروی أثرا. و هذا اللفظ (آثر) أقرب إلی السیاق هنا من (آبر) و (آبز). و قد اختاره الشریف الرضی و وجده أصح الوجوه.
نام کتاب : نهج البلاغه نویسنده : صبحي صالح جلد : 1 صفحه : 92