(مسأله 3624) اگر گروهى در كشتن يك نفر شركت داشته باشند بر هريك از آنها كفّاره خواهد بود.

(مسأله 3625) بر قاتل عمدى در صورتى كه ولى مقتول به ديه رضايت دهد يا قاتل را عفو نمايد، بدون اشكال كفّاره واجب است، امّا اگر ولى مقتول، قاتل را به عنوان قصاص كشته باشد يا خود قاتل به سبب ديگرى مرده باشد، در اين صورت اظهر عدم وجوب كفاره است.

(مسأله 3626) اگر كودك يا ديوانه مسلمانى را بكشد، اظهر اين است كه كفاره بر آنها واجب نيست، چون قبلًا گذشت كه كفاره حكم تكليفى است و شرط آن بلوغ وعقل است.

عاقله‌

(مسأله 3627) عاقله جانى، خويش و قوم اوست و آنها كسانى هستند كه به واسطه پدر با جانى قرابت دارند- مانند برادران و عموها و فرزندان آنها هرچند پايين بروند- و اقرب اين است كه پدران هر چندبالا بروند و فرزندان هرچند پايين بروند در عاقله داخل مى‌باشند ولى خود قاتل، كودك، ديوانه و زن در دادن ديه با عاقله شركت نخواهند داشت، اگرچه از ديه ارث ببرند.

(مسأله 3628) بنابر اقرب ثروتمند بودن در عاقله معتبر نيست.

(مسأله 3629) اهل شهر اگر از وابستگان جانى نباشد در عاقله داخل نمى‌باشند.

(مسأله 3630) بنابر اظهر كسى كه به واسطه پدر و مادر با جانى قرابت دارد با كسى كه فقط بواسطه پدربا جانى قرابت دارد يكسان است و ميان آن دو فرقى نيست.

(مسأله 3631) اگر قاتل يا جانى قوم و خويش يا ولاء عتق نداشته باشد ولى ضامن جريره داشته باشد، ضامن جريره عاقله اوست و در غير آن، عاقله او امام عليه السلام است كه از بيت المال ديه را مى‌پردازد.

(مسأله 3632) عاقله، ديه جراحت موضحه و جراحت‌هاى بالاتر از آن را به عهده مى‌گيرد، ولى ديه جراحت كمتر از جراحت موضحه از مال خود جانى پرداخت مى‌گردد.

(مسأله 3633) قبلًا گذشت كه جنايت عمدى شخص كور خطا شمرده مى‌شود. بنابر اين قصاص به گردن او نمى‌آيد و ديه بر عهده عاقله اوست، و چنان چه عاقله نداشته باشد در مال خود او، و اگر مال هم نداشته باشد برعهده امام عليه السلام است.