مى‌گردد امّا در قتل خطاء بر هريك كفاره به نحو ترتيب واجب مى‌شود.

(مسأله 2827) اگر كسى در حال اعتكاف، با زنى جماع كند، اعتكافش باطل است وكفاره بر او واجب مى‌گردد واحتياط واجب آن است كه مرد كفاره ظهار را بپردازد.

(مسأله 2828) اگر مقتول شرعاً مهدور الدّم باشد، مانند كسى كه زناى محصنه انجام داده، يا لواط كرده يا مرتدّ شده است و كسى با اذن حاكم شرع او را بكشد، بر او كفاره واجب نيست. امّا اگر بدون اذن حاكم شرع بكشد اقرب آن است كه قصاص شود، يا با تراضى ديه مقتول را بپردازد و در هر دو صورت بنابر اقرب كفاره هم واجب است.

(مسأله 2829) قسم برائت حرام است، مانند اين كه بگويد: «اگر فلان كار را انجام دهد از خداوند ياپيامبر اكرم صلى الله عليه و آله، يا يكى از ائمه عليهم السلام، برى باشم» اگر چنين قسمى بخورد، گناهكار خواهد بود و بايد به ده مسكين به عنوان كفاره اطعام كند.

(مسأله 2830) اگر زن در مصيبت، مويش را بچيند، بنابر اظهر كفاره ندارد، هرچند احتياط آن است كه كفاره افطار ماه رمضان را بدهد. هم چنين زن اگر مويش را بكند، يا صورتش را به گونه‌اى بخراشد كه خونى شود، نيز مرد اگر در مصيبت فرزند يا همسر، پيراهن چاك كند، بنابر اظهر كفاره ندارد، هرچندسزاوار است كه هريك از آنها كفاره قسم بدهند.

(مسأله 2831) اگر مرد با زن شوهردار يا زنى كه در عده رجعيه است ازدواج كند، فوراً از او جدا شودوبنابراقرب كفاره بر او نيست، اگرچه احتياط آن است كه پنج صاع آرد به عنوان كفاره دهد.

(مسأله 2832) اگر كسى نماز عشا را نخوانده و بخوابد تا آن‌كه وقت نماز بگذرد، مستحب است از باب احتياط روزه بگيرد.

(مسأله 2833) اگر نذر كند كه يك روز يا چند روز روزه بگيرد و بعد نتواند، بنابر احتياط براى هر روزيك مُد طعام به مسكين صدقه بدهد.

(مسأله 2834) اگر كسى نتواند برده پيدا كند، يا پول آن را نداشته باشد، در كفاره «مرتّبه» به جاى آن روزه بگيرد و در كفاره «مخيّره» هم روزه بگيرد و هم اطعام كند. براى اداى كفاره، فروختن لباس، خادم، مسكن و مانند آنها از چيزهايى كه به آنها نياز دارد و با فروختن آنها در مضيقه قرار مى‌گيرد، لازم نيست.