احكام ظهار

ظهار و شرايط آن‌

اوّل: حضور دو شاهد عادل كه قول ظهار كننده را بشنوند.

دّوم: غرض مظاهر منع وبازداشتن زن از كارى نباشد، مثلًا بگويد: «ان كلمّتك فأنتِ علىّ كظهر أمّى» يا غرضش تحريك زن بر كارى نباشد، مثل اين‌كه بگويد: «ان تركت الصلوة فأنتِ علىّ كظهر أمّى».

سوّم: غرض، ضرر رساندن به زن نباشد. اگر اين شرايط جمع شود ظهار صحيح است.

صيغه ظهار اين است كه مرد به زنش بگويد: «أنتِ علىّ كظهر أمّي»، يا «زوجتي فلانة عليّ كظهر أمّي».

(مسأله 2787) اگر به غير ظهر (پشت)- از قبيل دست وپا ومانند آن- تشبيه كند، در ثبوت ظهار اشكال است و اقرب عدم ثبوت است.

و در ظهار همه محارم نسبى مانند عمه، خاله و غير آن دو به مادر ملحق مى‌شوند، امّا محارم رضاعى و سببى حكم محارم نسبى را ندارند.

مُظاهر و شرايط آن‌

اول: بلوغ‌، پس ظهار از كودك صحيح نيست.

دوّم: عقل‌، پس ظهار از مجنون صحيح نيست.

سوّم: اختيار و قصد، بنابراين ظهار از مكره و كسى كه قصد ندارد، مانند مست، بى هوش، خشمگين، غافل و غيره صحيح نيست.