داشته باشند، مطلوب حاصل است. ولى در صورت اختلاف، چنان‌چه نشوز و تقصير از زوجه باشد، به ادامه زندگى با شوهرش ملزم مى‌باشد و اگر زوجين هر دو مقصر باشند، باز به ادامه زندگى موظف هستند.

(مسأله 2658) واجب است كه زن از شوهرش تمكين واطاعت كند. اگر شوهر ازناشزه شدن زن بترسد، خصوصاً اگر علائم آن مانند تغيير در گفتار و رفتار و اداى وظايف و حقوقى كه بر زن واجب است ظاهر شود، زوج بايد او را وعظ و نصيحت كند و با او همبستر نشود، اگر زير بار نرفت مى‌تواند اورا كتك بزند به حدّى كه موجب شكستگى يا خونريزى نشود و اگر زن از نشوز شوهرش بترسد، مى‌تواند حقوقش را مطالبه كند، نيز مى‌تواند از بعض يا همه حقوقش مانند نفقه و غير آن، به خاطررفع موانع و جلب توجه شوهرش بگذرد و شوهر مى‌تواند آن را قبول كند.

(مسأله 2659) اگر انتخاب حَكَم از فاميل دو طرف، ممكن باشد، صحيح نيست كه از غير فاميل، انتخاب شوند، ولى اگر به سببى نتوان حَكَم را از فاميل آن دو انتخاب كرد، جايز است كه از غير فاميل آن دو اختيار كند.

احكام اولاد

(مسأله 2660) فرزند زن- در دائم و منقطع- به چند شرط به شوهرش ملحق مى‌شود:

1- دخول با علم به انزال يا احتمال آن، يا انزال در دهانه فرج.

2- گذشتن شش ماه از زمان نزديكى.

3- عدم تجاوز از بيشترين مدت حمل كه يك سال است.

(مسأله 2661) اگر زوج بيش از اكثر مدت حمل غايب باشد يا از زوجه خود كناره گيرى نمايد سپس زوجه وضع حمل نمايد فرزند به او ملحق نمى‌شود.

(مسأله 2662) در عدم دخول قول مرد پذيرفته مى‌شود، اگر به دخول اعتراف و فرزند را انكار نمايد، در عقد دائم با لعان منتفى مى‌شود.

(مسأله 2663) اگر زن بعد از طلاق، با مردى ديگر ازدواج كند و پيش از گذشت شش ماه از نزديكى باشوهر دوم، فرزندى به دنيا آورد، آن فرزند از شوهر اول است و چون عقد دوم در عده بوده بر شوهر دوم حرام ابدى مى‌شود. اگر تولّد بچه پس از گذشت شش ماه از نزديكى با