حسب نوع مرض، متفاوت است، چنان‌چه معالجه نزد دكتر زن امكان داشته باشد، جايز نيست كه به دكتر مردمراجعه كند و چنان‌چه معالجه نزد دكتر زن ممكن نباشد، مى‌تواند به دكتر مرد مراجعه كند. و اگر دكتر زن ودكتر مرد هر دو در يك بيمارى متخصص باشند، ولى زن مريض به اعتقاد اين‌كه دكتر مرد ماهرتراست و دكتر زن نمى‌تواند او را معالجه كند در صورتى كه اين احتمال عقلايى باشد، مى‌تواند به دكتر مردمراجعه كند.

(مسأله 2533) بر زن واجب است كه غير از صورت و پنجه‌هاى دست خود را از غير همسر ومحارم، بپوشاند و بنا بر احتياط واجب صورت و پنجه‌هاى دست خود را نيز از نامحرم بپوشاند، ولى پوشانيدن بر مرد مطلقاً واجب نيست.

(مسأله 2534) گوش دادن به صداى زن نامحرم اگر بدون قصد لذّت وشهوت باشد، جايز است.

(مسأله 2535) ترك نزديكى با همسر دائم وجوان بيش از چهار ماه جايز نيست و بنابر اقوا حكم در همسر موقت نيز چنين است. امّا اين حكم تنها به شخص حاضر اختصاص دارد و شامل مسافر نمى‌شود. بنابراين اگر مسافر، سفرش بيشتر از چهار ماه طول بكشد، چيزى بر او نيست.

اولياى عقد

اولياى عقد عبارتند از: پدر وجدّ پدرى يعنى پدرِ پدر و بالاتر از او و وصى يكى از آن دو با نبودن ديگرى و حاكم شرع، و مولا نسبت به مملوكش، امّا غير اينها از قبيل مادر وجدّ مادرى وبرادر و ... ولايت ندارند.

(مسأله 2536) پدر و جدّ پدرى بر صغير و صغيره ومجنونى كه جنونش متصل به بلوغ باشد، ولايت دارند، اما ولايت بر ديوانه‌اى كه ديوانگى او بعد از بلوغ، عارض شده، براى پدر، جد پدرى و حاكم شرع ثابت است. بنابراين پدر و جد پدرى اگر بخواهند در مورد ديوانه تصرف كنند، بنابراحتياط ازحاكم شرع اجازه بگيرند.

(مسأله 2537) هرگاه پدر يا جدّ پدرى، دختر يا پسر صغيرش را تزويج كند، آنها بعد از بلوغ و رشد حق خيار ندارند، مگر اين‌كه در وقوع عقد مفسده‌اى بوده كه نزد عقلا مضر باشد كه در اين‌صورت عقد صحيح نيست، مگر به اجازه بعد از بلوغ.