عادت هميشه يك دوران پاكى دارد، در اين صورت بايد احتياط كند و اگر خون برگردد آثار حيض را جارى كند و اگر زن استبراء را ازروى عذرى- مثل فراموشى يا غيره- انجام ندهد وغسل كند وديگر خونى نبيند، غسل او در واقع صحيح است و اگر بدون عذر ترك كند، ظاهراً غسل او صحيح نيست مگر آن كه پاك بودنش ثابت بشود و اگر استبراء ممكن نباشد، بايد بين اعمالى كه شخص غير حائض (طاهر) انجام مى‌دهد واعمالى كه حائض آن را بايد ترك كند جمع نمايد وهروقت به پاكى علم پيدا نمود غسل نمايد.

(مسأله 225) اگر زن استبراء كند وپنبه را آلوده ببيند، چنان‌چه مبتدئه باشد يا هنوز صاحب عادت نشده باشد يا عادت او ده روز باشد، بايد تمام ده روز را حيض قرار دهد مگر آن كه قبل از آن پاك شود، و اگر عادت داشته وعادت او كمتر از ده روز باشد واستبراء در ايام عادت صورت گيرد حيض او باقى است، و اگر استبراء بعد از ايام عادت باشد، بايد به مدت يك روز برحيض باقى بماند به دوشرط: يكى آن‌كه رنگ خون دراين چند روز از رنگ حيض تغيير نكند، وديگر آن كه به قطع شدن خون قبل از ده روز و همچنين به تجاوز آن از ده روز مطمئن نباشد بلكه هر دو را احتمال بدهد، بنابراين اگر اين دوشرط فراهم گردد، واجب است كه يك روز صبر نمايد ومى تواند دو روز يا بيشتر به آن اضافه كند.

اقسام حائض‌

1- صاحب عادت وقتيه وعدديه‌

اين زن اگر در روزهاى عادت خود خون ببيند چند حالت دارد:

اول: اين كه زن قبل از وقت عادت، مستحاضه باشد وتا بعد از عادت نيز استحاضه ادامه يابد، چنان‌چه خون، بعد از ايام عادت به صفت استحاضه باشد، بايد دو روز قبل از عادت را حيض حساب كند اگرچه به رنگ حيض نباشد، وخون قبل وبعد از ايامى كه حيض حساب كرد آن را استحاضه قراردهد چه زن مطمئن باشد كه از ده روز تجاوز مى‌كند وچه مطمئن باشد سر ده روز قطع مى‌شود وچه به هيچكدام مطمئن نباشد. اگر آن خون، بعد از ايام عادت به صفت حيض باشد، چنان‌چه مطمئن باشد كه خون از ده روز تجاوز مى‌كند، ايام عادت حيض محسوب مى‌شود،