زياد دارد هر چند بعد معلوم شود ضرر نداشته وضويش باطل است.

(مسأله 131) هرگاه مكلف شك كند كه وظيفه‌اش تيمم يا وضوى جبيره‌اى است احتياط واجب آن است كه بين وضو وتيمم جمع كند.

شرايط وضو

اول: آن‌كه آب وضو پاك، مطلق ومباح باشد.

در استفاده از آب پاك براى وضو شرط نيست كه در تطهير از حدث اكبر واصغر وازاله نجاست استعمال نشده باشد، چنان‌چه مكلف براى وضو دو آب پاك داشته باشد كه يكى مطلق وديگرى مضاف است، اما نداند كداميك مطلق وكداميك مضاف است، در اين صورت بايد با هر دوى آنها وضو بگيرد، ولى چنان‌چه بداند يكى از آن دو نجس يا غصبى است، در اين صورت بايد تيمم كند، اما اگر آب نجس يا غصبى را بداند، بايد با ديگرى كه مباح است وضو بگيرد.

دوم: فضايى كه در آن مسح سر وپا مى‌كند بايد مباح باشد، پس اگر كسى دست وصورت را درمكان غصبى بشويد و در مكان مباحى مسح كند وضوى او صحيح است، اما چنان‌چه دست وصورت رادر مكان مباح بشويد ومسح را در مكان غصبى انجام دهد، وضوى او باطل است. اگر آب مباح است بنابر اظهر لازم نيست ظرف آب نيز مباح باشد و وضو با آن صحيح خواهد بود، اين در صورتى است كه چند ظرف باشد اما چنان‌چه ظرف آب فقط يكى باشد نمى‌تواند با آن وضو بگيرد بلكه بايد تيمم كند. امااگر با همان ظرف غصبى (چنان‌چه آب در آن، مباح باشد) وضو بگيرد، وضوى او صحيح است ولى گناه كرده است و فرق نمى‌كند كه يكباره يا به تدريج از آن آب بردارد يا از آن آب بريزد.

اما در وضوى ارتماسى در صورتى كه استفاده از ظرف غصبى عرفاً تصرف در آن حساب شود، وضو باطل است و اگر ريختن آب روى عضوى موجب رسيدن آب به مكان غصبى باشد، بنابراظهر، حكم ظرف غصبى را دارد چه در غير آنجا بتواند وضو بگيرد يا نتواند.

(مسأله 132) لازم نيست اعضاى وضو قبل از شروع پاك باشند بلكه پاك بودن هر عضوى هنگام شستنش كافى است، بنابراين اگر عضوى نجس باشد، مكلف به مجرد تطهير آن مى‌تواند آب وضو رابر آن بريزد يا حتى مى‌تواند با آب وضو، آن را تطهير كند. نجس شدن عضوى بعداز