قصد صحيح است مادامى كه در اعماق نفسش موجود باشد اگرچه فعلًا از آن غافل باشد.

(مسأله 1185) جايز است كه فقير كسى را وكيل كند تا زكات را از شخص معيّن يا از هر كس بگيرد و به صرف دادن زكات به وكيل، ذمه مالك برى ء مى‌شود، اگرچه در دست وكيل تلف شود.

(مسأله 1186) بنابراقوى دادن زكات به فقيه جامع الشرايط در زمان غيبت واجب نيست اگرچه بهتروافضل است، بنابراين اگر فقيه بر مبناى اجتهاد ونظرش فتوا دهد كه زكات رابه او بدهند، تنها برمقلّدين او مانند ساير فتاوايش واجب است كه زكات را به او تحويل دهند وامّا اگر فقيه از باب ولايت به اين مسأله حكم دهد، اين حكم بر همه نافذ است اگرچه مخالف با اجتهاد او در مسأله (فتوا به عدم وجوب پرداخت زكات به مجتهد) باشد.

(مسأله 1187) كسى كه زكات به عهده‌اش مى‌باشد ومرگ او نزديك شده، بايد به اداى آن وهمچنين خمس وساير حقوق واجب وصيت نمايد و اگر وارث مستحق باشد، وصى مى‌تواند زكات را براى اوحساب كند، اگرچه وارث واجب النفقه ميت در حال حياتش بوده باشد.

(مسأله 1188) دادن زكات كمتر از پنج درهم به فقير به طور مطلق مكروه است.

(مسأله 1189) مستحب است گيرنده زكات براى مالك دعاكند چه گيرنده فقيه باشد ياعامل يافقير.

(مسأله 1190) بهتر است به اهل فضل سهم بيشتر داده شود و خويشاوندان بر ديگران وفقيرى كه درخواست نمى‌كند بر فقيرى كه درخواست مى‌كند، ترجيح داده شود.

(مسأله 1191) احتياط واجب آن است كه مالك از فقير نخواهد آنچه را كه به عنوان صدقه واجب يامستحب به او داده، دوباره به ملك او در آورد امّا اگر فقير بخواهد آن را بعداز قيمت گذارى به مالك بفروشد، مانع وكراهتى ندارد. نيز اگر به سبب قهرى مثل ميراث و مانند آن زكات را مالك شود در نگهداشتن آن در مِلك خود كراهتى نيست.

زكات فطره‌

از شرايط وجوب زكات فطره بلوغ وبى نيازى است، بنابراين زكات فطره بر كودك وفقير واجب نيست، اما ديوانه اگر بى نياز باشد، بنابراحتياط، ولى او زكات فطره را از مالش ادا كند. اما