مالك بيش از حدّ نصاب مثلًاپنجاه گوسفند داشته باشد وزكات آنها را نداده باشد، به تعداد سالهايى كه گذشته، زكات بر او واجب است، تا آن‌كه از حدّ نصاب كمتر شود.

(مسأله 1129) در مجزى بودن جنس نر به عنوان زكات از نصاب ماده وبرعكس ودادن بز از نصاب ميش وبرعكس وگاو از گاوميش و بر عكس وشتر عربى از غير عربى وبالعكس، اشكال است وبعيدنيست كه مجزى نباشد مگر اين‌كه از حاكم شرع اجازه بگيرد.

(مسأله 1130) در شمارش نصاب، بين سالم وبيمار، صحيح ومعيوب وجوان وپير فرقى ندارد، امّا اگر تمام نصاب صحيح وسالم وجوان باشد، خارج كردن بيمار ومعيوب وپير به عنوان زكات جايزنيست، ولى اگر بعضى از نصاب سالم وجوان باشد وبعضى ديگر معيوب وپير وبيمار، پرداخت زكات از معيوب وبيمار وپير كفايت مى‌كند.

2- چريدن در بيابان در تمام سال‌

زكات وقتى بر شتر، گاو و گوسفند واجب مى‌شود كه در تمام سال در چراگاهها بچرند ومالك آنهادر تهيه علوفه نقشى نداشته باشد، بنابراين اگر مالك بواسطه احياى چراگاه يا چيدن وجمع آورى علوفه ومانند آن، علف تهيه نمايد، زكات ساقط مى‌شود. امّا اگر مرتعى را بخرد يا اجاره كندوحيوانات را در آن بچراند، بعيد نيست چرنده به حساب آيد و اگر در مجموع سال يك يا دو روز، ازعلف مالك خورده باشد در صدق چرنده بودن ضرر نمى‌زند.

(مسأله 1131) در وجوب زكات فرقى نمى‌كند كه چراندن در بيابان با اختيار مالك باشد يابدون اختيار او ومعيار در وجوب، صدق چريدن حيوان است.

3- حيوانات وسيله كار نباشند

اگر حيوانى ولو در قسمتى از سال، وسيله كار باشد، زكات ندارد وكار يك يا دو روز در تمام سال به اين عنوان ضرر نمى‌رساند.

4- گذشتن سال‌

سال با داخل شدن ماه دوازدهم تمام و با تمام شدن سال، وجوب مستقر مى‌گردد، امّا سال دوم باتمام شدن ماه دوازدهم آغاز مى‌شود.