3- دروغ بستن به خدا، پيامبر صلى الله عليه و آله و امامان عليهم السلام‌

دروغ بستن به خدا يا پيغمبر صلى الله عليه و آله يا ائمه عليهم السلام بلكه بنابر احتياط واجب به ساير انبياء و اوصياء، روزه راباطل مى‌كند چه آن‌كه در مورد حلال وحرام و يا در مورد داستانها و مواعظ ايشان باشد. اگر روزه دار از خدا ياپيامبر صلى الله عليه و آله يا ائمه عليهم السلام خبرى را به نيت راست بودن نقل كند و در واقع دروغ باشد، روزه او باطل نمى شود، و اگر به قصد دروغ بگويد و در واقع راست باشد روزه باطل مى‌شود، چه دروغگو بلا فاصله از دروغ خود برگردد يا پشيمان شود يا توبه كند يا نه، و چه آن دروغ در كتابى نوشته شده باشد يا نه. پس در صورتى كه بداند دروغ است نمى‌تواند بگويد: پيغمبر اكرم صلى الله عليه و آله در كتاب كافى يا امام صادق عليه السلام در وسائل چنين فرموده اند، ولى اگر بگويد: چنين مطلبى مثلًا از پيامبر اكرم صلى الله عليه و آله در كتاب فلانى روايت شده مانعى ندارد، اما در صورتى كه گمان كند يا احتمال دهد كه دروغ باشد، نمى‌تواند بطور قطع خبردهد، ولكن اگر چنين كرد بنابراقرب روزه‌اش باطل نمى‌شود، هرچند بهتر است كه احتياط را مراعات نمايد.

(مسأله 1004) اگر دروغ بگويد وكلامش متوجه كسى نباشد يا متوجه فردى باشد كه نمى‌فهمد، دراين صورت بطلان روزه‌اش محل اشكال است ولى احتياط ترك نشود.

4- فروبردن سر در آب‌

فرو بردن تمام سر به طور يك دفعه يا تدريجى در آب، بنابر احتياط واجب روزه را باطل مى‌كند. اگرنصف سر را يك دفعه و نصف ديگر آن را دفعه ديگر در آب فرو برد روزه باطل نمى‌شود. اگر سر خود رابا شيشه و مانند آن مثل غواصها بپوشاند و در آب فرو رود بازهم روزه باطل نمى‌شود.

(مسأله 1005) بنابراحتياط واجب آب مضاف حكم آب مطلق را دارد.

(مسأله 1006) اگر روزه دار عمداً غسل ارتماسى نمايد، چنان‌چه فراموش كرده باشد كه روزه دارد، روزه وغسلش صحيح است و چنان‌چه متوجه باشد كه روزه است اگر در ماه رمضان باشد، بنابراحتياط روزه و غسلش باطل است و اگر در قضاى روزه رمضان باشد، چنان‌چه بعد از ظهر غسل ارتماسى كند، بنابراحتياط لزومى غسل و روزه‌اش باطل است و اگر واجب معين غير از روزه ماه رمضان باشد، بنابراحتياط واجب روزه به نيت غسل ارتماسى باطل مى‌شود ولى ظاهراً غسل‌