نماز ظهر وعصر راخوانده است يا نه، بايد نماز عصر را بخواند ولى نماز ظهر قضا ندارد اگرچه نمى‌تواند بنا را بگذارد كه آن را خوانده است. اگر از وقت به اندازه خواندنِ يك ركعت باقى باشد و در خواندن نماز شك كند بايدآن را بخواند و اگر كمتر از يك ركعت از وقت مانده باشد اعتنا نكند و اگر مشغول خواندن نماز عصرباشد و در خواندن نماز ظهر شك كند، بايد به ظهر عدول كند.

(مسأله 861) اگر بعد از نماز در جزء يا شرط نماز شك كند، اعتنا نكند اگر در صحّتِ سلام شك كند، به شك خود اعتنا نكند. همچنين اگر شك كند كه سلام نماز را داده يا نه و در صورتى كه عمل منافى نماز را حتى سهواً انجام داده باشد به شك خود اعتنا نكند ونمازش صحيح خواهد بود، ولى اگرقبل از فعل منافى شك كند، بايد تدارك نمايد.

(مسأله 862) كثير الشك- يعنى كسى كه زياد شك مى‌كند- به شك خود اعتنا نكند، چه در عدد ركعات باشد چه در افعال وچه در شرايط وبنا را بگذارد كه آن را انجام داده است، مگر آن‌كه وجودش موجب بطلان نماز باشد، مانند اين‌كه بين چهار وپنج يا بين يك يا دو ركوع شك كند، در اين صورت بايد بنا را بگذارد كه بيشتر را انجام نداده است.

(مسأله 863) اگر كثير الشك به فعل يا زمان يا مكان خاصى زياد شك داشته باشد، فقط در آن موردبه شك خود اعتنا نكند ونمى تواند حكم كثير الشك را در ساير موارد جارى كند.

(مسأله 864) ملاك درصدق كثيرالشك عرف عام مردم است، البته اگر در هريك ازسه نمازپشت سرهم يك مرتبه شك كند او را كثيرالشك مى‌گويند و ملاك در صدقِ كثيرالشك بودن اين است كه منشأ شك، ترس، غضب، اندوه ومانند آن كه موجب حواس پرتى مى‌شود نباشد و چنين فردى درهنگام شك بايد به ساير قواعد شرعيه مراجعه كند.

(مسأله 865) اگر كثير الشك در انجام دادن جزئى شك كند، اعتنا نكند وبنا را بگذارد كه آن را انجام داده است و اگر بعد معلوم شود كه آنچه را كه انجام نداده ركن بوده است مثل ركوع در صورتى كه واردِ ركنِ ديگرى شده باشد مثلًا سجده دوم را بجاى آورده باشد نماز باطل مى‌شود و اگر قبل از سجده دوم معلوم شود، بايد آن را به همراهِ مابعدش تدارك كند و اگر بعد از ورود به ركن ديگرِ نماز معلوم شود كه آنچه انجام نداده است ركن نيست، مانند حمد وتشهد و در ركن وارد شده، نماز را ادامه دهد، ولى اگريك سجده يا تشهد باشد بايد قضا كند و اگر در ركن‌