نماز را نيز اعاده كند والا اعاده لازم نيست.

(مسأله 597) اگر نمازگزار بر قسمتى از قيام قادر باشد وامر دائر شود كه جزء اول را با قيام بجاى آورد يا جزء دوم را، بايد براى جزء اول نماز قيام كند، اگرچه ركن نباشد ونيمه دوم ركن باشد.

(مسأله 598) مستحب است در حال قيام شانه ودستها را پايين بيندازد و كف دستها را بر رانهامقابل زانوها بگذارد و انگشتها را بهم بچسپاند وجاى سجده را نگاه كند وپاها را رو به قبله موازى هم قرار دهد وميان آنها را به قدر سه انگشت يا به مقدار يك وجب باز بگذارد و بر هر دو بطور مساوى تكيه كند و در حال خضوع وخشوع باشد، مانند بنده ذليلى كه در مقابل مولاى بزرگ ايستاده است.

قرائت‌

در ركعت اول ودوم نماز واجب ومستحب بايد حمد خوانده شود و در نماز واجب خواندن سوره بنابراحتياط واجب است وبعيد نيست كه خواندن قسمتى از سوره كافى باشد، ولى احتياط دركامل كردن آن است.

(مسأله 599) اگر عمداً سوره را بر حمد مقدم بدارد، بنابراحتياط نماز را اعاده كند و اگر سهواً مقدم كند وقبل از ركوع متوجه شود در صورتى كه حمد را بعداز سوره خوانده باشد احتياطاً سوره را دوباره بخواند و اگر حمد را نخوانده باشد، حمد را خوانده، سپس سوره را بخواند و اگر بعد از ركوع متوجه شود كه سوره را پيش از حمد خوانده و اگر حمد و سوره يا يكى از آنها را فراموش كند وبعد از ركوع متوجه شود، نماز را ادامه دهد.

(مسأله 600) بنابر احتياط، سوره در نماز فريضه واجب است اگرچه همان نماز در حالاتى خاص مستحب شود، مثل نمازى كه اعاده مى‌شود، ولى سوره در نماز مستحبى بنابراقوى واجب نيست اگرچه به نذر وغيره واجب بشود. البته نافله هايى كه در كيفيت آنها سوره مخصوص وارد شده، بايدهمان سوره خوانده شود وگرنه آن نماز مشروعيت ندارد مگر آن‌كه سوره شرط كمال آن باشد نه شرط مشروعيّت.

(مسأله 601) اگر وقت نماز تنگ باشد، يا در كارى عجله داشته باشد، يا از چيزى بترسد و يا