است، اما اگر وقت تنگ باشدبايد اول نماز را بخواند.

(مسأله 429) اگر جايى از مسجد نجس شود وتطهير آن بدون خراب كردن ممكن نباشد، درصورتى كه خرابى به مقدارى است كه به آن اعتنا نشود، تخريب واجب است، ولى اگر به وقف ضرربرساند، تخريب جايز نيست ولو كسى تعمير آن را به عهده بگيرد.

(مسأله 430) اگر كسى مسجد را نجس كند، بر خود او تطهير واجب عينى و بر ديگران واجب كفايى است. اگر اين شخص خود دارى نمود و ديگرى با اذن حاكم شرع، مالى را براى تطهير آن خرج نمود، مى‌تواند از كسى كه مسجد را نجس كرده بگيرد و چنان‌چه از اداى آن خوددارى كند، حاكم شرع بايد اورا اجبار نمايد. اگر شخص معينى مسجد را نجس نكرد، بذل مال براى تطهير آن، واجب كفائى خواهدبود و اگر بذل براى كسى مقدور نباشد، وجوبش از او ساقط مى‌شود، بنابراين بايد همه بذل كنند والّاحاكم شرع از بيت المال بذل نمايد.

(مسأله 431) اگر تطهير مسجد بر نجس كردن جاهاى ديگر آن متوقف باشد، در صورتى كه جاهاى ديگر بعداً تطهير شود، تطهير مسجد واجب است.

(مسأله 432) اگر كسى نتواند مسجد را تطهير نمايد، در صورتى كه احتمال دهد ديگران مى‌توانند آن را تطهير كنند اطلاع دادن بر او واجب است.

(مسأله 433) اگر حصير مسجد نجس شود، تطهير آن نه بر نجس كننده و نه بر غير آن واجب نيست اگرچه تطهير حصير، موجب فساد نشود.

(مسأله 434) نجس كردن مسجدى كه خراب شده است اگرچه كسى در آن نماز نمى‌خواند، حرام، وتطهير آن واجب است.

(مسأله 435) اگر اجمالًا بداند يكى از دو مسجد يا يكى از دو جاى يك مسجد نجس شده است، واجب است هر دو را تطهير كند.

(مسأله 436) قرآن وحرم امامان عليهم السلام وضريح آنان وتربت امام حسين عليه السلام بلكه تربت رسول خدا صلى الله عليه و آله وساير امامان عليهم السلام كه براى تبرك گرفته مى‌شود حكم مسجد را دارد، بنابراين نجس كردن آنهادر صورتى كه بى احترامى باشد حرام وتطهير آنها واجب است.

(مسأله 437) هرگاه مسجد غصب شود و آن را راه قرار داده، يا خانه يا مغازه بسازد، در حرمت تنجس و وجوب تطهير آن اشكال است و اقوى اين است اگر نجاست بعد از خراب شدن‌