(مسأله 416) اگر قبل از نماز نداند كه بدن يا لباسش نجس است و بعد از نماز متوجه شود، نمازش صحيح است، اعاده در وقت و قضاء در خارج از وقت دارد. همچنين اگر معتقد به پاكى باشد و بعد ازنماز نجاست را بداند، ولو وقت هم باقى باشد صحيح است.

(مسأله 417) اگر در بين نماز بفهمد كه قسمتى از نماز با نجاست خوانده شده، چنان‌چه وقت داشته باشد، نمازش باطل است و بايد نماز را دوباره بخواند و اگر وقت، حتى براى درك يك ركعت نداشته باشد، چنان‌چه بدون عمل منافى امكان تبديل يا تطهير باشد، اين كار واجب است و بايد نماز را تمام نمايد و اگر تبديل يا تطهير ممكن نباشد، بايد با همان وضعيت نماز بخواند و بعد بنابر احتياط واجب قضا نمايد.

(مسأله 418) اگر در بين نماز لباس نجس شود، چنان‌چه تبديل يا تطهير آن بدون عمل منافى ممكن است، بايد انجام داد و نماز را تمام كند و اعاده لازم نيست و اگر تطهير يا تبديل ممكن نيست، و وقت دارد بايد نماز را دوباره با طهارت بخواند و چنان‌چه وقت تنگ است و به جهت سرما، يا گرما يا وجودنامحرم نتواند لباس را در آورده و ساترى از غير از آن نداشته باشد، بنابر اظهر وجوب ادامه دادن و تمام كردن نماز با همان وضعيت است. اگر در بين نماز متوجه نجاست شود ولى نداند كه الآن نجس شده يااز قبل بوده است، در اين صورت، بنا را بگذارد كه الآن نجس شده و به آن نحوى كه بيان شد عمل نمايد.

(مسأله 419) اگر بداند كه بدن يا لباسش نجس است و بعد آن را فراموش كند و نماز بخواند، نمازش باطل است و چنان‌چه در وقت به ياد آورد اعاده و اگر در خارج وقت متوجه شود قضا كند.

(مسأله 420) اگر در بين نماز متوجه شود كه لباسش قبل از شروع در نماز نجس بوده، ولى از آن غفلت نموده و فراموش كند، نمازش باطل است. همچنين كسى كه در بين نماز بداند كه لباسش قبل ازشروع در نماز نجس بوده، اما از هنگام شروع به نماز به آن جاهل بوده، نماز او نيز باطل است.

(مسأله 421) اگر لباس نجس را آب بكشد و با آن نماز بخواند و بعد بفهمد كه پاك نشده است، نمازش صحيح است.

(مسأله 422) كسى كه غير لباس نجس لباس ديگرى ندارد، چنان‌چه نتواند آن را به جهت‌