و) مشتقات آب و هوايى‌[1]

از قراردادهاى جديد است كه گزارش آن را در تاريخ 1997 ميلادى خوانده‌ايم. اين قراردادها مرتبط با وضعيت آب و هواست؛ نظير درجه گرما و سرما و ميانگين بارندگى.

اين قراردادهاى جديد از ديد مردم شيوه مناسبى است كه از طريق آن مى‌توانند سرمايه خود را در وضعيت آب و هوايى نامناسب حفظ كنند. براى مثال، دو شركت در يك منطقه معين هستند كه يكى مالك مزرعه كشاورزى برنج و ديگرى، صاحب شهربازى كودكان است. ميانگين سالانه بارش در اين منطقه 20 سانتى‌متر است. اگر در سالى، ميزان بارندگى بيش‌تر از 20 سانتى‌متر باشد، مزرعه برنج محصول بيش‌ترى خواهد داشت و اگر ميزان بارندگى كم‌تر از آن باشد، محصول برنج با كاهش روبروست. در مقابل، شهربازى مشتريان خود را در صورتى كه بارندگى كم‌تر باشد، بيش‌تر جذب مى‌كند و اگر بارندگى بيش‌تر باشد، مردم در خانه‌هاى خود مى‌نشينند و در هواى بارانى به چنين مكانى نمى‌روند.

بنا بر اين، منافع دو شركت در تضاد با ديگرى است؛ زيرا منفعت مزرعه در اين است كه باران بيش‌تر ببارد، در حالى كه شهربازى زمانى بيش‌تر سود مى‌برد كه باران كم‌تر ببارد. اين دو شركت براى اين‌كه از خطرهاى نوسان سود و سود ناپايدار در امان باشند، به معامله آب و هوا روى مى‌آورند.

[1] - به ابزار مشتقى مى‌گويند كه برخى شركت‌ها آن را براى زيان نديدن در وضعيت آب و هوايى نامناسب مى‌خرند.