د) قراردادهاى‌CDO

عبارت است از سند قرضى مانند اوراق قرضه. البته تفاوت‌CDO با اوراق قرضه اين است كه به ورشكستگى شركت‌ها ارتباط دارد و در بيش‌تر موارد، ميان سرمايه‌گذاران و بانك‌هاى منتشركننده آن مبادله مى‌شود. اكنون با آوردن يك نمونه روشن، به شرح آن مى‌پردازيم:

سرمايه‌گذار يك‌CDO را كه مرتبط با صد شركت است، به مبلغ 100 دلار به مدت پنج سال مى‌خرد و بانك هر سال ملبغ ده دلار به سرمايه‌گذار مى‌پردازد. پس از پنج سال، در صورتى كه هيچ يك از اين شركت‌ها در طول اين مدت اعلان ورشكستگى نكرده باشد، بانك در برابرCDO مبلغ صد دلار مى‌پردازد. اگر يكى از آن شركت‌ها در طول اين پنج سال اعلان ورشكستگى كرده باشد، سرمايه‌گذار فقط به 90 دلار دست خواهد يافت. اگر دو شركت از شركت‌هاى مربوط اعلان ورشكستگى كنند، سرمايه‌گذار 80 دلار دريافت مى‌كند و به همين ترتيب، تا اين‌كه به ده شركت يا بيش‌تر از آن برسد كه در اين صورت، سرمايه‌گذار هيچ پولى دريافت نخواهد كرد.

امروزه اين نوع قراردادها گسترش فراوانى پيدا كرده است؛ زيرا بانك‌ها مى‌خواهند از ورشكستگى شركت‌ها جلوگيرى كنند و سرمايه‌گذار مى‌خواهد از اوراق عادى بيش‌تر سود ببرد. با اين حال، مخاطره و ريسك‌CDO به مراتب از اوراق قرضه بيش‌تر است.

پرسش 38: آيا خريد و فروش‌CDO جايز است؟

پاسخ: بله، جايز است به اين شرط كه سرمايه‌گذار، خريدن آن‌چه را در