آن‌چه را دارنده كارت مى‌خواهد، انجام مى‌دهد. موافقت فروشنده براى اين نيست كه دارنده كارت مبلغى را به صورت قرض آن هم برابر با قيمت كالا يا خدمات ديگرى از سوى صادركننده به صورت خودكار دريافت مى‌كند؛ زيرا صحت اين قرض به قبض مال قرض داده شده وابسته است تا ذمه وى به مثل آن مشغول شود. در اين‌جا چنين شرطى فراهم نيست، بلكه موافقت به اين دليل است كه طرف سوم مى‌داند صادركننده كارت متعهد شده قيمت كالا يا خدمات و ديگر نيازمندى‌ها را بپردازد و وقتى صورت‌حساب آن را دريافت كند، مسئوليت دارد تا قيمت را بپردازد. البته براى هر مشترى، سقف خاص و معينى وجود دارد كه مى‌تواند تا همان سقف را از كارت خود برداشت كند. در اين صورت، دارنده كارت موظف است بر اساس شرطهاى صدور كارت اعتبارى، همه مبلغ صورت حسابش را در مدتى- كه بيش‌تر از سى روز از تاريخ دريافت صورت‌حساب نباشد- بپردازد و در صورت تأخير و تعلل، صادركننده كارت عضويت صاحب كارت را لغو و براى دريافت بدهى خود به دادگاه مراجعه مى‌كند. مشهورترين نوع كارت‌هاى اعتبارى، كارت اعتبارى «امريكن اكسپرس‌[1]» است.

نوع سوم- كارت اعتبارى قرضى‌

اين كارت با نوع قبلى از اين نظر تفاوت دارد كه وقتى دارنده اين نوع كارت، صورت‌حساب را به صورت ماهانه دريافت مى‌كند، لازم نيست همه مبلغ صورت‌حسابش را بپردازد، بلكه نسبت كمى از مبلغ صورت‌حسابش را پرداخت مى‌كند و بقيه در ذمه‌اش باقى مى‌ماند و به صورت ماهانه، سود

[1] -American Express