جامعه در تضاد با عدالت قرار بگيرد، عدالت مقدّم خواهد بود. ارزش‌هاى اسلامى ديگرى نيز در كنار عدالت و قسط مطرح است كه به عنوان اساس مسائل اقتصادى بايد به آن‌ها توجه شود. به طور كلى، سياست‌هاى اقتصادى بايد زيرمجموعه ارزش‌هاى معنوى قرار گيرد. اقتصاد اسلامى به امور اقتصادى نگاه اخلاقى دارد، به اين صورت كه اسلام وقتى مى‌خواهد براى افراد در توليد يا توزيع ثروت، وظايف اقتصادى تعيين كند، اين وظيفه را با يك ارزش اخلاقى و عبادى در هم مى‌آميزد. مثلًا انفاق كه كاملًا كاربرد اقتصادى دارد و در توزيع مجدد ثروت، تأمين اجتماعى و برقرارى عدالت بسيار مؤثر است، آن قدر با مسائل عبادى و معنوى آميخته شده كه صيغه اقتصادى آن را تحت‌الشعاع قرارداده است. براى نمونه، در انفاق شرط است كه مانند زكات و خمس با قصد قربت، عبادت و بدون منّت صورت بگيرد.

بانكدارى يكى از موضوعات و شاخه‌هاى مطرح در اقتصاد است كه امروزه به بنگاه بزرگ اقتصادى در جهان تبديل شده و در كشورهاى اسلامى با چالش‌هاى فراوانى روبه‌روست. بانكدارى در نظام سنتى و رايج در جهان، مبتنى بر نظام ربوى است، در حالى كه ربا در اسلام نهى شده است. چون اثر پيش‌رو از طراحى بانكدارى بدون ربا سخن مى‌گويد، لازم است به تاريخچه بانكدارى رايج نگاهى بياندازيم.

مرورى بر تاريخچه، كاركرد، تكامل و مشكلات بانكدارى رايج‌

كلمه «بانك» از كلمه ايتاليايى «بانكو» (banco) يا «بنچ» (bench) به معناى «صندلى» گرفته شده است. «بانكو» همان صندلى بود كه افراد