انجام دادى، آن وقت فلان مبلغ را به تو خواهم داد». در اين هنگام اگر بانك پذيرفت و اين كار را انجام داد و همه خواسته‌هايش را برآورده كرد، بانك مستحق آن مبلغى مى‌شود كه با عقد جعاله تعيين شده بود.

ب) عقد اجاره: واردكننده، بانك را اجير مى‌كند تا گشايش اعتبارنامه را براى وى در برابر اجرت معين انجام دهد. هر گاه بانك آن را بپذيرد و هر دو بر آن توافق كنند، بانك مستحق اجرت مى‌شود.

ج) اجرت‌المثل: در اجرت‌المثل، شخص مى‌سنجد كه اگر كسى چنين كارى را انجام دهد، چه مبلغى مطالبه مى‌كند. پس بانك نيز همان مبلغ را مطالبه مى‌كند. چنان‌چه اجرت با عقد جعاله، اجاره و مانند آن معين نشده باشد، بانك مستحق اجرت‌المثل است.

حالت چهارم‌

طلب‌هاى بانك از سرمايه‌گذاران و تاجران- كه معمولا از كشورهاى خارجى كالا وارد يا به آن‌ها صادر مى‌كنند- از طريق گشايش اعتبار اسنادى، دو نوع است:

نوع اول: به اين صورت است كه بدهى به موجب قرارداد قرضى است كه بين واردكننده و بانك منعقد شده است كه در اين صورت، واردكننده مستقيما به بانك مراجعه مى‌كند و مبلغ معينى را از بانك قرض مى‌گيرد. بعد از گرفتن قرض، پول را به بانك مى‌دهد تا وظايف خود را در قبال بانك كشور صادركننده انجام دهد و بعد از دريافت تمام سندهاى ملكيت كالاها، قيمت را به صادركننده بپردازد.