جانب خداوند متعال مأموريت يافته تا در صورت وجود شرايط و نبود موانع، حكومتش را بر مبناى حاكميت دين تشكيل بدهد.

عامل پنجم: اين است كه ولى امر مجاز نيست تا در احكام الزامى كه در شريعت اسلام جعل شده تصرف نمايد؛ مانند اينكه مردم را از انجام واجبات باز دارد يا به آنها دستور دهد تا مرتكب حرام گردند و مانند اين‌ها.

همه اين عوامل مى‌طلبد، تا شارع مقدس اسلام «منطقة الفراغ» را در شريعت در نظر بگيرد و در آن، براى ولى امر صلاحيت گسترده اعطا نمايد تا وى بتواند در آن منطقه براى حكومت اسلامى به مقتضاى شرايط و نياز زمان و جامعه در هر عصر، جهت پر كردن آن خلأ، قانون وضع نمايد.

از اينجا روشن مى‌شود كه وجود «منطقة الفراغ» نه نقص در شريعت اسلامى محسوب مى‌شود و نه با وجود در نظر گرفتن منطقه فراغ اهمال و سهل انگارى در كار بوده است، بلكه وجود منطقه مذكور به خاطر ضرورت فراگيرى و شمول شريعت اسلامى براى همه اعصار مختلف و در طول تاريخ است.

خلاصه اينكه از آن رو كه قانون ثابت براى حكومت در «منطقة الفراغ» ممكن نبود، لذا شارع امر قانون‌گذارى و جعل نظام و قانون را در اين منطقه به ولىّ امر واگذار نموده است تا وى به مقتضاى شرايط و

نياز هر زمان براى پر كردن اين خلأ، قوانين مناسبى را به عنوان حكم‌