آغاز شهرت علمى‌

در نظام آموزشى سنتى حوزه مدرك به كسى داده نمى‌شود و سطح علمى محصيل با دادن شهادت نامه و مدرك تحصيلى رسمى كه در دانشگاه هاى دولتى مرسوم است مشخصى نمى گردد.

در حوزه سنتى، رسم بر آن نيست كه طلاب در يك دوره معين درس بخواند و امتحان دهد و مدرك بگيرد تا داراى شهرت و عنوان شود، بلكه شهرت علمى و فضل و فرزانگى يك طلبه در گرو آن است كه چند سالى به طور مستمر در درس استاد حاضر شود، تدريس و مباحثه كند و در مجالس علمى نظرات نوين طرح كند و نظرات ديگران را به نقد و مناقشه گيرد و يا به تدريس بپردازد و طلاب علوم دينى را جذب كرده و حلقه درسى معتبرى را تشكيل دهد. مهمتر از آن، اين كه محصل بتواند تقريرات خود را همراه با نظرياتش به صورت مستدل و علمى نوشته، آن را به محضر استاد خود تقديم كند و استاد بعد از بررسى تقريرات، نكات ضعف و قوت آن را گوشزد نموده و به صورت كتبى نظريات خود را ابراز نمايد. احياناً اگر نوشته‌اى توجه استاد را جلب كند، وى بعد از مطالعه و دقت بيشتر، براى آن نوشته اجازه چاپ مى‌دهد كه اين افتخار بزرگى براى نويسنده به شمار مى‌رود كه از ميان صدها نوشته افتخار نشر و چاپ را كسب نموده است.