دسته نخست: تفاسيرى كه از جانب برخى از مستشرقين و نيز برخى از مسلمانان و
همچنين برخى از حكام در زمان امام (ع) و پس از ايشان ارائه شده است كه از ديدگاه
ما تفاسيرى نادرست و ناسازگار با اعتقاد و تصور ما نسبت به سيد الشّهداء (ع) است.
بخشى از اين تفاسير كه آنها را در زمره تفسيرهاى باطل و ناصواب به شمار مىآوريم،
تفاسيرى است كه ناشى از اغراض و يا امراض در برهههايى از زمان و از سوى حكام
منحرف و دستگاه ايشان با هدف مسخ نهضت امام حسين (ع) و كاستن از بركات و آثار آن
در ميان امت اسلامى ارائه شده است؛ اين دسته سعى نمودهاند تا به تحليلها،
تفسيرها و توجيهاتى پيرامون موضع امام حسين (ع) نسبت به حاكميت و علت خروج ايشان
بپردازند.
در مقابل تعداد ديگرى از اين تفسيرهاى نادرست نشأت گرفته از نيتهاى
پليدى است كه بذرهاى آن از زمان حكام بنى اميه پاشيده شده است و تحليلگران متأخر
نيز از اين دست از تفاسير كه در برخى از كتب تاريخى به صورت پراكنده آمده است،
تأثير پذيرفته و به آن استناد جسته و اعتماد نمودهاند.
بخش ديگرى از اين تفسيرات باطل و نادرست در نتيجه اين واقعيت ايجاد
شده است كه بسيارى از افرادى كه به تحليل و تفسير تاريخى قضيه امام حسين (ع)
پرداختهاند، از مكتب امام