دچار ترس و اضطراب مى‌شود بلكه براى شناسايى هر فرد به راستگويى و امانتدارى او بنگريد».

سوم- احكام وديعه:

1497- پذيرش وديعه تنها بر كسى جائز است كه بتواند آن را نگهدارى كند، پس كسى كه توان نگهدارى امانات را ندارد، بنابر احتياط جائز نيست امانت بپذيرد؛ مگر در فرضى كه صاحب مال در نگهدارى مالش از او ناتوان‌تر باشد و شخص امين توانمندى هم يافت نشود كه مال را به او بسپارد.

1498- وديعه از عقود غير لازمه است و هر يك از طرفين آن هر وقت كه بخواهد مى‌تواند آن را بهم بزند.

1499- امانت‌دار امين است و ضامن تلف شدن امانت نيست مگر در چند مورد: 1- در امانت تصرف كند، مثلًا آن را به كار گيرد، 2- در نگهدارى آن افراط يا تفريط كند، 3- امانت را ضائع كند، 4- بدون ضرورت و بى‌اذن مالك آن را به ديگرى بسپارد، 5- در ردّ آن اهمال ورزد، يعنى صاحبش آن را طلب كند ولى امانت‌دار آن را ندهد، 6- تصميم داشته باشد كه امانت را بازنگرداند، 7- اصل امانت را منكر شود، 8- مالك محلّى را براى نگهدارى مالش تعيين كند و امين بدون اذن او مال را در جاى ديگر بگذارد و تلف شود.

تذكّر- موضوعات و فقرات بخش «وديعه و امانت» بطور كامل در جلد هفتم فقرات فقهيّه، از صفحه 7 تا صفحه 34 بيان شده‌است.