امانت و وديعه‌

سه موضوع از موضوعات رئيسه اين بخش، از فقرات فقهيه جلد 7 ذكر مى‌شوند، كه عبارتند از: 1- تعريف، 2- فضيلت امانتدارى، 3- احكام وديعه.

اول- تعريف امانت و وَديعه:

امانت مالى است كه در دست شخصى قرار دارد و واجب است آن را حفظ و به صاحبش ردّ نمايد؛ و وديعه مالى است كه مالكش آن را به ديگرى بسپارد كه مجّاناً برايش نگهدارد، پس وديعه نيابت از مالك در نگهدارى مال اوست، و در عرف وديعه به معناى امانت مى‌باشد؛ ولى در اصطلاح فقهاء امانت اعم از وديعه است و شامل همه عقود و ايقاعاتى كه ضمان ندارند مگر با إفراط يا تفريط- حتى لُقَطه- مى‌باشد.

دوم- فضيلت امانتدارى:

امانتدارى- به منعاى اعم- از امورى است كه در قرآن كريم و سنّت شريفه نسبت به آن بسيار سفارش شده است، از جمله خداوند متعال در قرآن كريم مى‌فرمايد:

«قَدْ أَفْلَحَ الْمُؤْمِنُونَ‌* ....* وَ الَّذِينَ هُمْ لِأَماناتِهِمْ وَ عَهْدِهِمْ راعُونَ».

و منقول است كه حضرت امام جعفر صادق عليه السلام براى شناسايى افراد فرمودند: «به ركوع يا سجده طولانى فرد نگاه نكنيد، زيرا اين كارى است كه به آن عادت كرده و اگر آن را ترك كند