512- اگر مأموم غير از تكبيرة الإحرام و سلام، سائر كلمات نماز را پيش از امام بگويد اشكال ندارد؛ ولى اگر آنها را بشنود يا بداند امام چه وقت مى‌گويد، احتياط مستحب آن است كه پيش از امام نگويد.

513- اگر مأموم سهواً پيش از امام سر از ركوع بردارد، چنانچه امام در ركوع باشد بايد به ركوع برگردد، و با امام سر بردارد، ولى اگر به ركوع برگردد و پيش از آنكه به ركوع امام برسد امام سر بردارد نمازش باطل است.

514- اگر مأموم اشتباهاً سر از سجده بردارد و ببيند امام در سجده است، بايد به سجده برگردد، و چنانچه در هر دو سجده‌اين اتفاق بيفتد، براى زيادى ركن- دو سجده- نماز باطل نمى‌شود.

515- كسى كه اشتباهاً پيش از امام سر از سجده برداشته است، هرگاه به سجده برگردد و قبل از رسيدن به سجده امام سر از سجده بردارد، نمازش صحيح است؛ ولى اگر در هر دو سجده‌اش اين اتفاق بيفتد، نمازش باطل است.

516- اگر در ركعتى كه قنوت يا تشهد ندارد امام اشتباهاً قنوت بخواند يا مشغول تشهد شود، مأموم نبايد قنوت يا تشهد را بخواند يا پيش از امام به ركوع برود يا پيش از ايستادن امام بايستد، بلكه بايد صبر كند تا قنوت يا تشهد امام تمام شود، و بقيه نماز را با او بخواند.

شرط سوم- هم سطح بودن جاى ايستادن امام و مأموم:

517- جاى ايستادن امام نبايد از جاى ايستادن مأموم بلندتر باشد؛ و أحوط آن است كه جاى امام نبايد بيش از يك وجب از جاى مأموم بلندتر باشد، خواه بلندى تدريجى باشد- مانند سراشيبى- يا بلندى دفعى باشد- مانند پلّه و امثال آن-.

شرط چهارم- مأموم جلوتر از امام يا مساوى او نايستد:

518- مأموم نبايد جلوتر از امام يا مساوى او بايستد، بلكه بنابر احتياط واجب بايد كمى عقب‌تر از امام بايستد، و در اين صورت اگر به واسطه بلندى قدش در ركوع و سجود جلوتر از امام يا مساوى او شود مانعى ندارد.

شرط پنجم- نبودن حائل:

519- در نماز جماعت بين مأموم و امام جماعت نبايد چيزى كه مانع صدق ارتباط و يك‌