200- اگر كسى با زن خود در حال حيض با علم به اينكه حائض است نزديكى نمايد، عرق او حكم عرق جنب از حرام را دارد.

201- اگر انسان در اوقاتى غير حال حيض كه نزديكى با زن حرام است- مثلًا در روزه‌هاى ماه رمضان- با زن خود نزديكى كند، عرق او حكم عرق جنب از حرام را ندارد.

202- كسى كه از حرام جنب شده است، اگر عوض غسل تيمم نمايد و بعد از آن عرق كند، عرق او حكم عرق قبل از تيمم را دارد.

203- اگر كسى از حرام جنب شود و بعد با حلال خود نزديكى كند، يا اول با حلال خود نزديكى كند و سپس از حرام جنب شود، احتياط واجب آن است كه در حال نماز از عرق خود اجتناب نمايد.

204- عرق شتر و هر حيوان حلال گوشتى كه به خوردن نجاست عادت كرده است پاك مى‌باشد؛ ولى بنابر احتياط واجب نماز خواندن با آن جائز نيست.

راه اثبات تنجّس اشياء:

205- نجس شدن اشياء پاك به يكى از سه طريق زير ثابت مى‌شود:

اول: خود انسان يقين يا اطمينان كند كه چيزى نجس شده است.

دوم: دو مرد عادل بگويند چيزى نجس شده است، و نيز اگر يك نفر عادل بلكه موثق خبر دهد كه چيزى نجس شده است، بايد از آن چيز اجتناب شود.

سوم: كسى كه چيزى در دست او است و متهم هم نيست بگويد آن چيز نجس شده است، مثلًا همسر يا خدمتكار انسان بگويد ظرف يا چيز ديگرى كه در دست او است نجس مى‌باشد، هرچند بعد از استفاده از آن چيز باشد؛ امّا چيزى كه در دست دو شريك است، اگر يكى از آنان بگويد آن چيز نجس است و ديگرى بگويد پاك مى‌باشد، قول هر دو ساقط مى‌شود.

206- اگر كسى گمان داشته باشد چيزى نجس است، اجتناب از آن چيز لازم‌