نهم- شراب:

195- شراب و هر چيزى كه انسان را مست مى‌كند، چنانچه در اصل روان باشد نجس است؛ و اگر مثل بَنگ و حشيش در اصل روان نباشد- اگرچه چيزى در آن بريزند كه روان شود- پاك است، ولى خوردن آن حرام مى‌باشد.

196- الكلهايى كه در امور پزشكى و براى ضد عفونى كردن و در مواردى براى رنگ آميزى به كار مى‌روند، اگر انسان نداند كه از چيز مست كننده روان درست شده‌اند يانه پاك مى‌باشند؛ و اگر بداند كه آنها از چيز مست كننده روان درست شده‌اند نجس مى‌باشند.

197- خرما و مويز و كشمش و آب آنها اگر جوش بيايند پاك مى‌باشند، و خوردن آنها حلال است.

دهم- فقّاع:

198- فقّاع- يعنى آب جوى كه وَر آمده و به حال نشيش درآمده باشد، يا بر اثر حرارت به غَلَيان افتاده باشد[1]- نجس است، و خوردن آن حرام مى‌باشد؛ ولى آب جُوى كه يكى از اين دو حالت را ندارد و به آن ماء الشعير مى‌گويند پاك است، و خوردن آن نيز جائز مى‌باشد.

احكام عرق جنب از حرام و عرق حيوان نجاستخوار:

199- عرق جنب از حرام پاك است، چه در حال خروج مَنى بيرون آيد يا بعد از آن، از مرد باشد يا از زن، جنابت از حرام به سبب جماع باشد يا غير آن؛ ولى بنابر احتياط واجب با بدن يا لباسى كه به آن آلوده شده است نبايد نماز خواند.

[1] - غَلَيان حالتى از جوشيدن است كه اجزاء مائع بر اثر حرارت بالا و پايين مى‌روند؛ ولى نشيش جوششى‌است كه به حدّ غليان نرسيده باشد، و صداى خاصى شبيه به جِز جِز از آن متصاعد است.