پاك مى‌باشند، و نيز آبى كه گاهى بعد از بول بيرون مى‌آيد- و به آن وَدى مى‌گويند- اگر بول به آن نرسيده باشد پاك است.

فائده استبراء:

132- چنانچه بعد از استبراء از انسان آبى خارج شود، و شك كند كه بول است يا مَذى يا وَذى يا وَدى، آن آب پاك مى‌باشد.

133- كسى كه شك دارد استبراء كرده يا نه، اگر آبى از او خارج شود ونداند پاك است يا نه، آن آب نجس مى‌باشد، و اگر وضوء گرفته باشد وضوء او هم باطل است؛ ولى اگر شك كند استبرائى كه انجام داده درست بوده است يا نه، در اين صورت چنانچه آب مشكوكى از او خارج شود آن آب پاك مى‌باشد، و وضوء را هم باطل نمى‌كند.

134- كسى كه استبراء نكرده است، اگر به واسطه آنكه مدتى از بول كردن او گذشته يقين يا اطمينان كند كه بول در مجرى نمانده است، چنانچه آب مشكوكى ببيند آن آب پاك مى‌باشد، و وضوء را هم باطل نمى‌كند.

135- شخصى كه بعد از بول استبراء نكرده، اگر آبى از او خارج شود و به لباسش برسد- چه خواب باشد و چه بيدار- چنانچه شخص ديگر شك كند كه آن رطوبت بول است يا نه، نجس مى‌باشد؛ پس لازم نيست شك كننده شخص بول كننده باشد.

136- كودك در فائده استبراء مانند مرد بالغ است، و رطوبت مشتبهه او با سَبق استبراء- هرچند توسط شخص ديگر- پاك است؛ و در غير اين صورت نجس مى‌باشد.

137- اگر انسان بعد از بول استبراء كند و وضوء بگيرد، چنانچه بعد از وضوء آبى ببيند، و بطور غير معيّن بداند كه آن آب يا بول است يا منى، واجب است احتياطاً غسل كند، و وضوء هم بگيرد؛ ولى اگر وضوء نگرفته باشد، گرفتن وضوء كفايت مى‌كند.

138- براى زن استبراء از بول نيست، پس اگر رطوبتى ببيند، و شك كند كه پاك است يا نه، آن رطوبت پاك مى‌باشد، و وضوء و غسل او را هم باطل نمى‌كند.