پنجم: در هر جايى كه موجب هتك حرمت يكى از مقدّسات دين يا مذهب شود.

107- در مدرسه هايى كه معلوم نيست وقف آنها مختصّ به طلّاب و دانشجويان است يا به ساكنين همان مدرسه يا اعمّ از طلّاب و اقشار ديگر، اگر تخلّى مضّر بر ساكنين نباشد اشكال ندارد.

مواردى كه بول كردن مستحب است:

108- در شش مورد خاص مستحب است انسان بول كند:

1- پيش از خواندن نماز، 2- پيش از خوابيدن، 3- پيش از جماع كردن، 4- بعد از بيرون آمدن منى، 5- پيش از سوار شدن، در جايى كه سوار شدن و پياده شدن مشكل است، 6- هنگام رسيدن به مأزمين، (مكانى بين عرفات و مشعر، كه قبل از اسلام بتخانه بوده است).

تطهير مخرج بول:

109- مخرج بول با غير آب پاك نمى‌شود، و در آب كثير بعد از برطرف شدن بول به مجرد اتّصال به آب كثير پاك مى‌گردد؛ ولى در آب قليل أحوط آن است كه مخرج بول را دو مرتبه بشويند؛ و بهتر است آن را سه مرتبه بشويند.

110- در شستن مخرج بول دخالت دست واجب نيست؛ امّا اگر بول خشك شده يا با وَذى يا مَذى مخلوط شده باشد، بايد به كمك دست شسته شود، تا علم به ازاله بول حاصل گردد؛ و در صورت شك در خروج مَذى يا وَذى شستن با دست أحوط است.

تطهير مخرج غائط:

111- در سه مورد مخرج غائط فقط با آب پاك مى‌شود:

1- نجاست ديگرى مثل خون با غائط بيرون آمده باشد، 2- نجاستى از خارج به مخرج رسيده باشد، 3- اطراف مخرج بيش از حدّ معمول آلوده شده باشد؛ و در غير اين‌