جزئى از اجزاء قرائت- مانند قيام يا جهر يا اخفات- يا ذكر در ركوع و سجود يا نشستن براى تشهد و سلام يا ترتيب و موالات و طمأنينه در حال قرائت و قيام و ركوع و سجود و تشهد و سلام را فراموش كند، چنانچه قبل از فراغ از اينها متوجه شود، بايد فراموش شده را تدارك نمايد؛ ولى اگر بعد از فراغ از اينها متوجه شود، نمازش باطل مى‌باشد، زيرا محل تدارك گذشته است، چون تدارك ممكن نيست مگر به تكرار اينها، و تكرار زيادى عمدى است، و زيادى عمدى موجب بطلان نماز مى‌باشد.

سوم- خللى كه نبايد تدارك شود:

1340- هرگاه نمازگزار همه اجزاء غير ركنى نماز يا بعضى از آنها را فراموش كند، و از محل تدارك آن اجزاء و محل تدارك جزء آن اجزاء بگذرد، نماز او باطل نمى‌شود، پس هرگاه قرائت يا تسبيحات يا جزئى از اينها را فراموش كند، و بعد از ركوع متوجه شود، تدارك آنها بر او واجب نيست، و نيز اگر ذكر ركوع يا ذكر سجود را فراموش كند، و بعد از آنكه از حالت ركوعى و سجودى خارج شد متوجه شود، تدارك بر او واجب نيست؛ ولى اگر سجده دوم يا تشهد ركعت دوم، را فراموش كند، و بعد از دخول در ركوع ركعت بعد متوجه شود، بايد بعد از نماز سجده و تشهد فراموش شده را به گونه‌اى كه بيان مى‌شود قضاء نمايد.

و همچنين اگر سجده دوم از ركعت آخر يا تشهد آن يا سلام نماز را فراموش كند و بعد از فاصله زياد و بهم خوردن صورت نماز متوجه شود، نمازش صحيح است، ولى بايد سجده يا تشهد فراموش شده را به گونه‌اى كه بيان مى‌شود قضاء كند.

1341- هرگاه نمازگزار قيام در حال قرائت را فراموش كند، و در حال نشسته قرائت را بخواند، و بعد از آنكه قرائت تمام شد متوجه شود، تدارك قيام بر او واجب نيست.

1342- اگر نمازگزار در نماز نافله كارى كند كه براى آن سجده سهو واجب مى‌شود، يا يك سجده يا تشهد را فراموش نمايد، لازم نيست بعد از نماز سجده سهو يا قضاء سجده و تشهد را بجا آورد.