1241- ظاهراً گفتن اين تسبيح در تعقيب هر نمازى مستحب مؤكد است، بلكه گفتن آن مستحب نفسى مى‌باشد، و در غير حال تعقيب نيز گفتن آن مستحب است، مخصوصاً در هنگام خوابيدن، كه گفتن آن براى دفع ديدن خوابهاى بد مؤكد مى‌باشد.

1242- كيفيت تسبيح حضرت فاطمه زهراء (صلوات اللَّه عليها) به اين ترتيب است كه ابتداء سى و چهار مرتبه «اللَّهُ اكْبَرُ» و بعد از آن سى و سه مرتبه «الْحَمْدُ لِلَّهِ» و سپس سى و سه مرتبه «سُبْحانَ اللَّهِ» گفته شود، كه مجموع آنها صد مرتبه مى‌باشد.

1243- در تسبيح حضرت فاطمه زهراء (عليها السلام) تقديم «سُبْحانَ اللَّهِ» بر «الْحَمْدُ لِلَّهِ» جائز است؛ هرچند مراعات ترتيب مذكور بهتر است.

1244- مستحب است تسبيحى كه با آن ذكر مى‌گويند از تربت حضرت امام حسين (عليه السلام) تهيه شده باشد، و در خبر است كه: «تسبيحى كه از تربت حضرت امام حسين (عليه السلام) است بدون اينكه صاحب آن ذكر بگويد خود تسبيح در دست او ذكر مى‌گويد، و ثواب تسبيح براى صاحبش نوشته مى‌شود، اگرچه غافل باشد».

1245- اگر كسى در تعداد معيّن شده تكبير «اللَّهُ اكْبَرُ» و تحميد «الْحَمْدُ لِلَّهِ» و تسبيح «سُبْحانَ اللَّهِ» بين اقل و اكثر شك كند، چنانچه از محل آن ذكر تجاوز نكرده باشد، بنا بر اقل بگذارد، و چنانچه بيش از تعداد معيّن شده گفته باشد، از مقدار زيادى صرف نظر كند، يعنى آن را به حساب تسبيحات نگذارد؛ ولى اگر از محل تجاوز كرده باشد، بنا بگذارد بر آنكه تعداد معيّن شده را انجام داده است.

سوم- خواندن ادعيه و اذكار ذيل:

1- «لا إِلهَ إِلَّا اللَّهُ، وَحْدَهُ وَحْدَهُ، أَنْجَزَ وَعْدَهُ، وَ نَصَرَ عَبْدَهُ، وَ أَعَزَّ جُنْدَهُ، وَ غَلَبَ الأْحْزابَ وَحْدَهُ، فَلَهُ الْمُلْكُ وَ لَهُ الْحَمْدُ، يُحْيي‌ وَ يُميتُ، وَ هُوَ حَيٌّ لايَمُوتُ، بِيَدِهِ الْخَيْرُ، وَ هُوَ عَلى‌ كُلِّ شَيْ‌ءٍ قَديرٌ».

2- «أَللَّهُمَّ اهْدِني‌ مِنْ عِنْدِكَ، وَ أَفِضْ عَلَيَّ مِنْ فَضْلِكَ، وَ انْشُرْ عَلَيَّ مِنْ رَحْمَتِكَ، وَ أَنْزِلْ عَلَيَّ مِنْ بَرَكاتِكَ».

3- «أَللَّهُمَّ صَلِّ عَلى‌ مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ، وَ أَجِرْني‌ مِنَ النَّارِ، وَ ارْزُقْنِى الْجَنَّةَ، وَ زَوِّجْني‌ مِنَ الْحُورِ الْعينِ».

4- «أَعُوذُ بِوَجْهِكَ الْكَريمِ، وَ عِزَّتِكَ الَّتي‌ لاتُرامُ، وَ قُدْرَتِكَ الَّتي‌ لايَمْتَنِعُ‌