نماز خم شدن و پايين آوردن سر است- به كيفيتى كه در فقرات بعد بيان مى‌شود- به قصد خضوع در برابر خداوند تعالى؛ و ركوعى كه در كنار صفحات قرآن نوشته شده است به معناى مطلق خضوع براى خداوند تعالى است، به هر گونه كه باشد.

1082- كسى كه نماز را ايستاده مى‌خواند، واجب است بعد از خواندن حمد و سوره و نيز بعد از بجا آوردن قنوت و همچنين بعد از گفتن تسبيحات اربعه به ركوع برود، يعنى به اندازه‌اى خم شود كه بتواند دستهايش را روى زانوهاى خود بگذارد.

1083- در تحقق ركوع رسيدن سر انگشتان به زانوها كفايت مى‌كند؛ و بهتر است زنان بيش از اين مقدار خم نشوند؛ ولى براى مرد أحوط آن است كه به قدرى خم شود كه كف دستهاى او به زانوهايش برسد.

1084- اگر نمازگزار به اندازه ركوع خم شود ولى دستهايش را بر زانوهايش نگذارد اشكال ندارد.

1085- در هر ركعت از نماز بر نمازگزار يك ركوع واجب است؛ به استثناء نماز آيات و نماز ميّت، كه در هر ركعت از نماز آيات پنج ركوع بر نمازگزار واجب است، و نماز ميّت اصلًا ركوع ندارد.

1086- كسى كه ركوع را در حالت نشسته بر دو زانو انجام مى‌دهد، بايد به قدرى خم شود كه صورت او در مقابل زانوهايش قرار گيرد؛ بلكه بهتر است به قدرى خم شود كه صورت او نزديك جاى سجده برسد.

1087- همانطور كه در فقرات (924 و 925) بيان شد ركوع در نماز ركن است، و كم يا زياد كردن آن در هر حال مبطل نماز مى‌باشد، خواه وظيفه نمازگزار ركوع قيامى باشد يا ركوع جلوسى و يا ركوع اشاره‌اى؛ به استثناء نماز جماعت، كه زياد كردن ركوع در آن به قصد متابعت از امام جماعت اشكال ندارد.

واجبات مربوط به ركوع:

واجبات راجع به ركوع عبارتند از:

اول: ركوع بايد به طور معمول انجام بگيرد، پس هرگاه نمازگزار ركوع را به طور غير معمول بجا آورد- مثلًا به چپ يا راست خم شود- صحيح نيست، اگرچه دستهاى او به زانويش برسد.