واجب است با همين كيفيت نماز را با حال استقرار بخواند، و همچنين است اگر با تكيه دادن تنها بتواند استقرار را بدست آورد.

973- كسى كه استقرار ندارد، چنانچه خم شود يا به يكى از دو طرف ميل كند استقرار پيدا مى‌كند، بايد هر كدام به قيام نزديكتر است به همان حالت بايستد، و با استقرار در آن حالت نماز بخواند.

974- اگر امر دائر باشد بين تكيه كردن و بين راست نايستادن، تكيه كردن مقدم است، پس كسى كه براى نماز امرش دائر بين اين دو حالت است بايد به چيزى تكيه كند و راست بايستد.

975- اگر امر دائر باشد بين راست نايستادن با حفظ استقرار و بين راست ايستادن با ترك استقرار، راست ايستادن مقدم است.

976- اگر امر دائر باشد بين اينكه نمازگزار با كمك راست بايستد و بين اينكه ترك استقرار نمايد، اوّلى مقدم است.

خلاصه پنج فقره قبل:

در موارد دوران، مراعات راست ايستادن أولى‌ از مراعات استقلال- ايستادن بدون تكيه- و استقرار- آرامش بدن- مى‌باشد، و نيز مراعات استقرار أولى‌ از مراعات استقلال است.

احكام نماز شخص عاجز از قيام:

977- اگر نمازگزار به هيچ گونه نتواند بايستد، بايد راست بينشيند، و نشسته نماز بخواند، و چون اين نشستن بدل از قيام مى‌باشد- و به همين جهت قيام جلوسى ناميده شده- آنچه در قيام واجب است- اعم از طمأنينه و استقرار و ...- بايد در قيام جلوسى نيز بجا آورده شود.

978- كسى كه نماز واجب را نشسته مى‌خواند، در كيفيت نشستن مخير است، حتى مى‌تواند پا را دراز كند؛ ولى مى‌تواند به گونه‌اى كه بسيارى از نمازگزاران نماز مى‌خوانند رانهايش را روى ساق پاها و باسن خود را بر روى پاها قرار دهد و با اين كيفيت نمازش را بخواند؛ و مكروه است كه در حال قرائت به صورت اقعا كه در فقره (1136) بيان شده است بنشيند.