نيست.

455- اقتداء كردن نمازهاى يوميه به آن نماز احتياطى كه براى شكوك بعمل مى‌آورند جائز نيست، هرچند موجب نماز احتياط بين امام و مأموم مشترك باشد؛ و أحوط آن است كه نماز احتياطى كه براى شكوك بجا آورده مى‌شود به نماز واجب يوميه اقتداء نشود؛ هرچند جواز آن بعيد نيست.

456- اقتداء كردن نماز يوميه يا نماز طواف به نماز آيات و يا به نماز عيدين و يا به نماز ميّت و بالعكس جائز نيست، همچنانكه اقتداء كردن هر كدام از نماز آيات و عيدين و نماز ميّت به ديگرى جائز نيست.

457- بنابر أحوط اقتداء كردن نماز عيدين به نماز استسقاء- نماز طلب باران- و بالعكس جائز نيست، هرچند در نظم مثل يكديگرند، و نيز اقتداء نمودن نماز استسقاء به نمازهاى ديگر جائز نيست.

458- اگر كسى شك كند كه نماز قضاء دارد يا نه، و بخواهد احتياطاً نماز قضاء بخواند، جائز نيست نماز واجب را به او اقتداء نمود.

459- اقتداء كردن كسى كه نماز مشكوك مى‌خواند به شخصى كه او هم نماز مشكوك مى‌خواند جائز نيست؛ مگر در آن صورتى كه در جزء دوم از فقره (452) بيان شد.

كيفيت تحقق اقتداء:

460- وقتى مأموم نيّت اقتداء كند جماعت منعقد مى‌شود، چه امام قصد امامت داشته و ملتفت به اقتداء مأموم باشد يا نه؛ بلى، حصول ثواب جماعت در حق او متوقف بر نيّت امامت است؛ ولى در نمازهايى مثل نماز جمعه و عيدين كه بايد به جماعت خوانده شوند، لازم است امام ملتفت باشد، و نيّت امامت هم بنمايد.

461- مأموم نبايد جلوتر از امام نيّت كند، و لازم نيست از اول نماز اقتداء نمايد، بلكه مى‌تواند در ركوع ركعت اول يا در ركعتهاى ديگر به امام ملحق شود.

462- مأموم بايد به يك نفر اقتداء كند، و بر او واجب است كه امام را با اسم يا وصف يا اشاره ذهنيه يا اشاره خارجيه تعيين نمايد، و تعيين اجمالى- مثل نيّت اقتداء